Egypte: Marlies, een vriendin van mij uit Amsterdam, gaf eind Januari een trouwfeest in Cairo. Dat wilde ik natuurlijk niet missen! Het was ontzettend leuk en heb ook de tijd gehad om de piramides en musea te bezoeken.
Nederland en België: Na het weekje Egypte ben ik doorgevlogen naar Nederland (het is dan toch in de buurt) en heb daar weer kunnen genieten van alles en iedereen (inclusief de sneeuw)en het nieuwe nichtje Ella in België!
Vietnam: Na Nederland en België weer even naar huis en voorbereidingen getroffen voor het werken in Vietnam, samen met Joost. Hij was al in Vietnam en ik volgde begin Februari. We hebben daar, net als vorig jaar, weer een twee maanden in het veld gezeten, in het moeras gestaan, vogels gevangen en markten bezocht. Wat een heerlijk land en leuke mensen!
Weeshuis: Inmiddels zijn alle reparaties gedaan, de badkamer is vernieuwd en het dak is lekvrij. Dit alles van een gedeelte van het geld van de donatie actie die ik eind December gehouden heb. Er zijn inmiddels 4 baby’s bijgekomen en er zijn er 2 geadopteerd. Ik heb het vertrouwen gekregen van de leiding om als echte verzorgster diensten te mogen draaien en ik wordt ingezet als er meiden ziek worden of terug naar huis moeten. Verder ben ik daar standaard 1 dag per week en begeleid de verzorgsters en speel met baby’s.
Beavis: Op 8 April jl. is Beavis overleden. Onze 17 jaar oude poes die we, ondanks veel protest mede van mijn kant, meegenomen hadden uit Nederland. Ze was zichtbaar ouder aan het worden en ik had een vriendin van ons uit Bogor al gevraagd om af en toe een kijkje te nemen, terwijl wij in Vietnam zaten. Toen ik een week eerder dan Joost terug kwam uit Vietnam, zag ik al dat ze afgevallen was en moeite had met eten. Toen Joost eenmaal terug kwam uit Vietnam heeft ze nog twee dagen geleefd en ik geloof dat ze heeft gewacht op Joost om hem nog even te zien. Ik mis haar vaak. Ze lag altijd in het kantoor waar de computer staat en had verder zo haar vaste plekjes waar je haar altijd kon vinden. Met nog 5 katten zou je denken dat het niet zoveel verschil maakt, maar zeker Beavis was altijd op haar manier aanwezig. Ze heeft (op 2 dagen na) twee jaar in Indonesië mogen zijn. Haar tropenjaren.
Joost: Heeft begin April een brommerongeluk gehad en heeft duidelijk een engeltje op zijn schouder gehad. Hij kan zich niet meer herinneren wat er gebeurd is, maar na bezoek aan het ziekenhuis in Jakarta, wat hechtingen en CT-scans van zijn hoofd mag hij van geluk spreken dat hij een Nederlandse helm op heeft gehad en niet zo’n Indonesische, gemaakt van piepschuim J Het was natuurlijk even schrikken en ben blij dat ik vrienden en collega’s in Nederland heb die ik op zo’n moment kan bellen en om advies kan vragen. De gezondheidszorg hier is begrijpelijkerwijs van een ander niveau en dat komt recht in je gezicht als er echt iets aan de hand is.
Masters of Public Health: Ik heb eindelijk de knoop doorgehakt.. Al een tijdje was is op zoek naar een opleiding/cursus om zodoende mijn kennis niet verliezen en het uitzicht op een baan te vergroten. Aangezien het gewoon niet lukt hier om, met mijn huidige opleidingenen ervaring, een leuke en betaalde baan de vinden, wilde ik mijn kennis gaan uitbreiden op het gebied wat aansluit bij mijn huidige opleiding. Ik heb besloten om me aan te melden voor een Masters opleiding via de Universiteit van Liverpool en kreeg een aantal weken geleden het goede bericht dat ik ben aangenomen en eind Juni mag beginnen. Ik moest eerst nog even een Engels examen afleggen (overmorgen in Jakarta) en dan is het voor het eggie! Het is een online opleiding, dus hoef niet naar Liverpool, maar kan het inpassen in mijn schema. Ik heb er ontzettend veel zin in, maar…
De Molukken: De organisatie waar het weeshuis van is gaat begin Juli, voor een maand, met het US Merci hospitaalschip naar de Molukken. Daar gaan ze gratis gezondheidszorg geven op drie verschillende plekken. Ze belde me vorige week met de vraag of ik mee zou willen als vertaler (Indonesisch-Engels) en uiteraard hoefde ik daar niet lang over na te denken. We vertrekken van de haven van Jakarta en varen in een week via Sulawesi naar de Molukken en doen daar drie plaatsen aan. Het zou ZO gaaf zijn als ik mee mag. Het is me nog niet helemaal duidelijk geworden waar het van afhangt, maar het kan nog wel een paar weken duren voordat ik hoor of ik mee mag. Ik ben dus een klein beetje terughoudend. Het is me iets te vaak overkomen dat ik enthousiast in iets stap en dat dan blijkt dat het helemaal niet doorgaan. Ik zou dan wel mijn Masters opleiding moeten uitstellen met twee maanden, maar dat heb ik er graag voor over...
Mijn Ouders: Zijn hier vanaf eind April drie weken geweest en we hebben een geweldige tijd gehad. Ze zijn eerst een paar dagen hier geweest om de jetlag te overwinnen, haring te eten op het Koninginnedag feestje van de Nederlandse Ambassade en daarna zijn ze met gids via Bandung naar Jogyakarta gegaan. Ik heb ze weer ontmoet op Bali en van daar zijn we doorgevlogen naar Flores om de Komodo varanen te bekijken. Wat een ervaring! Ik kan iedereen die ooit naar Indonesië wil komen dit gebied aanraden! Als klap op de vuurpijl hebben we nog een uittocht van duizenden vliegende honden mogen zien, terwijl er een paar dolfijnen speels om de boot heen zwommen. Wat een land!! Mijn ouders zijn afgelopen dinsdag weer vertrokken en zijn, ondanks de aswolk, weer veilig thuis aangekomen. Zoals bij elk afscheid, maar speciaal met familie, realiseer je je weer dat je echt aan de andere kant van de wereld woont. Zucht.. Ik mis ze wel, maar gelukkig staat ons volgende bezoek aan Nederland en België al weer gepland in Oktober 2010.
Verder: Hebben we een heuse kroeg in Bogor gekregen en kunnen jullie al raden waar wij in het weekend, het komende WK en andere gelegenheden te vinden zijn… Wat een genot om weer eens aan een bar te hangen en slap te ouwehoeren.
Het huis wordt alleen maar leuker en meer eigen en Joost heeft inmiddels zijn plan van het bouwen van een vijver tot uitvoering gebracht. Bij het terras aan de achterkant van het huis kabbelt nu dus een rustig beekje en ik weet Joost altijd te vinden als ik hem weer eens kwijt ben. Juist.. op zijn hurken aan de rand van de vijver, pratend met zijn visjes..
