Vietnam Vet

Canine distemper virus - hondenziekte - is best een probleem onder de hondjes in Vietnam (naast in een pan/op een bbq belanden). Tijdens een gesprek met een collega in Cao Lanh bleek dat ongeveer 50% van de patienten in deze (open) staatskliniek hondenziekte hebben. En dan worden ze netjes op een rijtje aan het infuus gelegd.. leuk.

Over vets gesproken: Ik heb echt te veel Vietnamoorlog films gezien.. Bij rivieren die ik lopend/zwemmend moet oversteken met de spullen boven mn hoofd zijn het geen swabs/naalden en spuiten, maar guns in gedachte, op mn blote voeten door de mangrove lopend denk ik toch zo nu en dan “zouden hier boobytraps liggen?”, als ik s’nachts over het pikdonkere strand/pad naar de netten loop waan ik me op een reconnaissance mission, als ik wakker word gemaakt in mn hangmat door een local oystercatcher zie ik hem als VC en weet ik niet hoe snel ik m in zn ogen moet schijnen met mn zaklamp, bij aggressief locale moonshine (moeten) drinken denk ik stiekem aan de deerhunter, en bij de zee moet ik denken aan deze memorabele scene – uit Apocalypse now.. Alleen jammer dat die break niet echt in Vietnam is gefilmd.. Op ons strand is het iig een stuk minder – helaas, want met 4 kisten vogelvangspullen en een surfplank het vliegtuig inchecken had me wel leuk geleken… het idée alleen al van s’nachts vogelsvangen, en overdag surfen – en daar nog betaald voor krijgen ook– word ik wel een beetje opgewonden van..

Waar ik iets minder opgewonden van word is de associatie Vietnam - en mijn oudhuisgenoot S.V. te W., die elke week special z’n bandana op zn hoofd knoopte om Tour of Duty te kijken… sommige dingen kan je misschien maar beter vergeten… ;-)

Maarreuh: met de mevrouw uit de "oorlogs"scene waar ik eerder naar linkte is het blijkbaar ook goedgekomen, aangezien ik haar koffiewinkeltje in HCMC heb gevonden. :-)

10-9-8-7-6-5-4-3-2-1.....

Het business visum voor Indo is geregeld, en over 10 dagen zie ik Carola weer. Zij komt een uurtje eerder dan ik aan op JKK.
DAN gaat ONS avontuur beginnen.. De afgelopen maanden hebben we in volkomen andere omstandigheden onze (mentale) voorbereiding voor het samenwonen in Indonesie moeten doen.. Ik heb het voordeel gehad dat ik 14 dagen in Bogor ben geweest, en een goed beeld van de stad heb - maar ook dat ik wat langer van de omstandigheden in dit deel van de wereld heb mogen "genieten".... Samen komen we er wel uit denk ik..

Ik ben alleen benieuwd hoe ze ons huisje in het echt vindt.. (vind ik eigenlijk nog het spannendst - en niet onterecht misschien, als je een huis goedkeurt op een leuk tuintje met een kleine veranda, en een zitkuil in de woonkamer ..)

En verder ben ik blij dat ze de laatste maanden zo veel mogelijk haar vriend(in)en heeft gezien.. Ik denk dat dat haar echt goed heeft gedaan, en bij deze dus een soort van dankjewel - you know who you are..

Wat wel grappig is: ik had mijn notitie boekje waar ik mijn "dagboek" in schrijf uitgekozen op de foto van 2 reigers op de voorkant. Nou blijkt op de achterkant een gezegde te staan: "Friendship is not diminished by distance or time, by imprisonment or war, by suffering or silence. It is in these things that it roots most deeply" (Pam Brown, 1928).

en daar ben ik het helemaal mee eens.

tada-dada-dada-dada-dada-dada-dada........... BATMAN!

s'nachts zijn er ook andere beestjes die in de netten verstrikt kunnen raken, zoals verschillende soorten vleermuis, en dat is dan wel weer leuk.. Alleen zijn het krengen om netjes uit de netten te halen als je liever niet gebeten wilt worden....

We hebben voor die gevallen ons jungle outfit aangepast...

*enneh.. commentaar als: "die van Mikhail is groter" wordt niet om gelachen.*

op de brommert

Ik heb het er een tijdje geleden wel over gehad, dat het verkeer in Hanoi zo'n chaos is, maar heb niet de bijbehorende video erbij kunnen plakken door te slechte verbinding met internet. Ik zit nu in het dorp Ba Tri, en daar hebben ze WEL een stabiele verbinding.. Raar, maar bij deze een stukje van een relatief rustig ritje. . HCMC is trouwens net zo'n chaos, ondanks dat dat op het eerste gezicht niet zo leek. Wat wel mooi is, is met de ipod keihard aan, en dan achterop de brommer door het gekkenhuis scheuren.. vooral met muziek als dit of dit.... Dat ik er altijd een beetje als willempie uitzie, aangezien elke helm veel te klein is voor mijn grote kop, doet daar niets aan af, dat zie ik zelf toch niet.


De vogelvangplek is in Bao Thuan - 30 minuutjes met de brommer van hangmat tot ADSL, en ik kan dus redelijk makkelijk overdag even mailen, en zelfs even douchen/naar de wc in onze "opslag kamer" in een hotelletje naast het internetcafe, om dan tussen 14:00-10:00 weer lekker vogeltjes te vangen..

Zo erg expeditie Robinson is dit deel van de missie dus nou ook weer niet...
*maar het heeft z'n voordelen vooral mbt het niet hoeven toiletteren in de mangrove, en het kunnen opladen van alle gadgets: camera's (sony alpha 100, Lumix FX8), ipod, rechargeable flashlight, laptop, telefoon (nu even tijdelijke cheapass fieldtelefoon (wel met zaklamp!) door waterschade van de oude - die ik incidently ook door waterschade moest kopen.., maar binnenkort deze ..), opladen in hotels moet zolang ik deze ultimate gadget voor in the field nog niet heb - maar binnenkort heb ik die wel :-) - zit je daar in je hangmatje in het hutje zonder electriciteit, maar wel luisterend naar de ipod, en met je laptop op schoot..*

Maargoed, we hadden het over brommers: ter vergelijking met Hanoi is dit het laatste deel van de brommerrit naar Bao Thuan.


Nu even kijken of jullie goed op hebben gelet:

In Vietnam rijdt men:
a. links
b. rechts
c. roekeloos
d. onder invloed
e. all of the above

Lusten jullie dan ook een broodje....

Ik keek gisteren naar het huis van de buren, en merkte dat die zowaar een toilethuisje hebben.. Cool, dacht ik, zou ik ook wel willen... Even later drong tot me door dat die n paar meter van de plek staat van waar we de krabben en garnalen voor het diner de avond daarvoor hadden gevangen.. Mijn darmen kunnen ondertussen wel wat verdragen gelukkig.. Zo werd het ijs dat gisteren in m'n bier ging (Ja, ijs in bier, aangezien we geen electriciteit hebben worden blokken ijs opgehaald als 'koelkast', en ijsblokjes tegelijk - en koud waterig bier is lekkerder dan warm bier) op het pad waar iedereen met zn moddervoeten loopt losgebikt, en de kook-bestek-borden-glazen-omstandigheden zouden ook niet door de smaakpolitietest heenkomen.. - Maar het is overal op straat en in kleine tentjes ontzettend lekker. De Vietnamese keuken staat voor mij op #1.
Ik heb maar 2 keer echt last gehad, en dat was beide na bezoek aan de meest westers aandoende restaurants waar ik de afgelopen weken ben geweest - en tevens het slechtste eten heb gegeten..

ZO hadden we het bedoeld..

Briljant idee: laten we van gemeente verwisselen!

Nu hebben we opeens mooie omgeving, het is ook s'nachts warm, je hebt geen/weinig last van de muggen onder je klamboe ("Kom onder mijn klamboehoe.."), ontzettend vriendelijke mensen, mooie vogelvangsite naast de zoutvelden en VOGELS! *en we vangen die vogels nog ook...*


Het was even doorbijten, maar toen ik vannacht onder een prachtige sterrehemel met Carola belde; op mn blote voetjes door de mangroves liep om de netten te checken; toen de zon prachtig opkwam terijl ik een steltloper uit het net haalde; of toen rond een uur of half 5 een paar ogen in het licht van m'n "koplamp" op me afkwam rennen in het donker - Dan geniet ik echt zo, en is al die ellende het waard geweest..

Die ogen bleken trouwens van een civetkat te zijn, die je hier helemaal niet zo vaak ziet. Waar je ze wel vaak ziet (of zag) was op het project in het noorden waar ik mee zou gaan samenwerken voor onderzoek naar H5N1 en SARS. Op zich blijkbaar een goed plan, maar ze waren net te vroeg met deze uitbraak.. Ik wist dit al een week of 2, en we hebben in die tijd hard geprobeerd om toestemming te krijgen om daar te gaan vangen (halfsuccesvol - maar zeker to be continued..)

Voor de mensen die zich afvroegen waarom mijn t-shirt hangt te drogen op foto1: dat bootje (foto 3) varen met 3 vogels in je hand na een nacht met 15 minuten slaap is nog best lastig.... Na het hanteren van de vogels hebben Mikhail en ik het bootje van de bodem van de rivier opgevist....

Blij met een...

Vogels op het strand vangen was niet echt een daverend success te noemen….

En aangezien ik toch terug naar HCMC moest, omdat ik had afgesproken om de overige supplies op te halen en de eerste monsters in te leveren, zijn we maar van tactiek veranderd, zodat ik niet voor jan met de korte achternaam zou staan met m’n 3 (drie) samples.. Of: 3 vogels, dus eigenlijk wel 6 samples… J

Nou moet ik eerlijk toegeven dat ik het best wel een beetje stoer vond om fieldvet te worden: ik zag me al werken in de jungle tussen de orangs, olifanten, tijgers en op het strand met dolfijnen/walvissen in gedachte… Maar wat doet deze wildlifevet?? *fluistert* Mussen vangen achter het hotel….

FAR from hoe ik dit in gedachte had, en een flinke imagodeuk…

Maar we hebben na 2 dagen wel 100 samples om in te leveren..

Number One!

JEEEEEEEEEEEJ!!!!

Zes weken elke dag werken, maar dan is er toch eindelijk resultaat: onze eerste vogel – een great sand plover… Nu heb ik nog maar 998 buisjes om met samples te vullen over, het eind is in zicht…

:-S

People’sparty – Partypeoples… a.k.a Bladdy Ghell Pts 2-250

De reden dat ik een tijdje niets van me heb laten horen is omdat ik geen zin had om mensen lastig te vallen met gemiep over locale people’spartypolitiek, en de vele moeilijkheden die je hier al werkend tegen komt… Ik kan het nu allemaal relativeren, en laten we het erop houden dat ik veel heb geleerd. Maar jezus, wat kunnen die gasten zeiken over regeltjes.. Na 2 nachten op het strand moesten we opeens het grensgebied uit, en weer speciale permission regelen om daar toch wel te zitten… We hadden namelijk wel een brief waarin stond dat we op het strand konden werken (ook s’nachts), maar niet een vergunnig van de binnenlandse veiligheidsdienst…. En toen we die wel hadden, stond daar weer niet in dat we s’nachts aan het werk zouden zijn… Kost je dus weer een paar dagen….

Maar uiteindelijk is dit wel mijn “kantoor” – doet me denken aan die reclame met dat kantoor op het strand… - en dat is toch best wel heel erg cool…. (onderste verdieping is van mij, 1e verdieping is Martin; Stipjes in het water zijn shellfishverzamelaars, die de hele nacht bezig zijn als het laag water is..). Het is geen Amstelhotel - maar it'll do... verschil moet er blijven...
Alleen nog een wireless internetverbinding daar, en dan zijn we helemaal set – nu is het 40 minuten lopen door het water of door de mangrove, en dan 45 minuten achterop de brommer naar het dichtsbijzijnde internetcafe..

En klein ongerief als harde/koude wind en zandvliegen vergeten we voor het gemak maar even….

Canard op een bedje van...

Om dan maar even te contrasteren met het slapen in een hangmat op het strand, tegengewerkt worden door alles wat maar Vietnamees is en enig aanzien heeft en het eten van eendendarmen(!) kan ik vertellen dat de eendendarmen in het Amstel Hotel toch wat mooier worden opgediend.

Afgelopen dinsdag heb ik mij, met goede vriendin L. in de watten laten leggen. Voorafgegaan door een uitgebreide massage, masker en bad met wijn en bubbels werden wij opgehaald door de taxi om hooggehakt en zwartberokt door besneeuwd Amsterdam te rijden richting restaurant (ok..sneeuw was al pap geworden, maar het staat zo leuk) Ik kan hier wel het hele menu gaan opschrijven, maar dat gaat nogal vervelen. Met ...op een bedje van... begeleid door.. Anyway.. het eten, de ambiance maar vooral de wijn waren voortreffelijk. Om 12 uur rolden wij de taxi in en hebben thuis sentiment opgehaald. Voor even weer een ballerina en de hippie met bloemen in het haar. (ok...weliswaar niet echt van mijn tijd, maar was al vroeg oud...;) Iggy Pop was vroeger veel knapper Joost.. Wat ik altijd al had willen doen, is gedaan. Raar eigenlijk dat je anders een te grote krent bent om 20 euro voor een glas champagne te betalen. Niets mis mee om door 4 kelners tegelijk bediend te worden.. Volgens wat mensen om mij heen moet ik daar maar vast aan wennen.

Inmiddels wordt er meer duidelijk over mijn vertrek. De laatste berichten zijn dat Joost 3 april aankomt in Bogor. Ik zal dan ook rond die datum gaan vliegen. De werkeloze periode in Nederland is zeker leuk, maar inmiddels ben ik er ook wel aan toe om weer eens normaal met Joost te kunnen praten, zonder secondenlange vertraging in de lijn. :) Ook lijkt het me heerlijk om daar op zoek te gaan naar een baan, zodat ik weer kan doen waar ik goed in ben. Laat maar komen allemaal!!