Papua..

DAT was dus 1 van de meer dan 17000 eilanden waar ik wel graag naartoe wilde…… Projectje bedenken, en gaan. J

Geen mannen met peniskokers gezien – da’s in het Noorden, en ik was alleen in het zuiden: het meest Zuid-oostelijke punt van Indo…. Verder weg van Jakarta kan niet – en de nachtelijke vlucht met 3 overstapplaatsen (Makassar, Biak, Jayapura, en uiteindelijk Merauke) is dan ook niet niks… Mooi om te zien hoe de vliegvelden steeds krakkemikkiger worden, en je dus ook echt het idée hebt dat je de rimboe ingaat (of was dat het slaapgebrek?).. Na een goede 10 uur kom je dus geradbraakt aan, waarna je vrolijk het inschrijfproces bij de locale politie mag beginnen…. Enfin, nog 4 uur later is het dan zover, je mag de bush in….. Oh nee, want je moet ook nog wat andere papieren hebben bij het National Park – maar daar zijn we nu wel aan gewend, en aangezien ik nu weet dat het helemaal niet onbeschoft is om op een bureau te gaan slapen, is het niet zo erg…

Die mensen van het National park waren trouwens super aardig, en deden alles om het ons zo makkelijk mogelijk te maken – auto, brommers, eten, het werd allemaal gratis geregeld – echt heel bijzonder.. Maarja, die mensen waren ook al lang blij dat er iemand met potentiele plannen langskwam… Behalve ons hadden dit jaar 37 buitenlanders zich ingeschreven bij de politie – en daar zat een delegatie van 18 chinezen tussen… De meeste mensen gaan blijkbaar naar het Noorden van papua (en daar wil ik ook nog wel naartoe binnenkort)…

Het gebied waar wij zaten is dus flink achtergesteld en heel arm, maar de mensen zijn superaardig. De eerste stop was een meer bij de zuidelijke ingang van het park, vol met vogels, en dus een goede plek voor toekomstige projecten.

Overnacht in de rangerspost vlakbij het strand, en de volgende ochtend om 0515 wakker gemaakt door de hanen (het is daar vroeg licht), en vogels gaan kijken in de buurt..

Na een tijdje door een dorpje gelopen waar mensen soms verschrikt reageerden op die blanke idioot met z’n verrekijker en camera (en, aangezien hier ook mensen uit papua New Guinnea wonen, die pidgin engels praten, nu een keer “white man” gehoord in plaats van de oh zo bekende “bouleh”). Maar, man, wat is het daar droog, en warm, en wat zijn die mensen arm. Het was al 5 maanden droog seizoen, en die mensen hebben dus gewoon geen water in die tussentijd… Wassen is dus echt heel erg 2008 zoals Carola ook al zei – al heb ik wel een keertje in de bruine zee gezwommen… In het regen seizoen hebben die mensen dan juist weer teveel water..

Maar het zijn pretty tough guys. En daar bedoel ik ook de vrouwen mee. Zonder al te generaliserend en on-politiek correct over rassen te doen, toch maar wel even: Zoals ik zei, aardige mensen hoor, daar in zuid Papua… Maar: die vrouwen zijn dus echt niet de mooiste… de mannen zijn grofgebouwd, gespierd, grof gezicht - op zich ok als je daarvan houdt - en de vrouwen zijn…. Tja, net zo eigenlijk… Stiekem hou ik een soort van lijstje bij in mijn hoofd “plekken waar ik werk met de mooiste vrouwen”: 1. Ho Chi Minh City (duidelijk eerste), met de zuidelijker gelegen plaatsen als ongeveer even goed. Sumatra, Bangkok, Kalimantan, en Pnomh Penh vechten om de volgende plaatsen (ik ben zo inconsequent als de pest wat dat betreft – en Bali doet niet mee omdat ik daar niet werk), dan komt Hanoi, en dan, ergens ver achteraan, zuid papua.. ik kan er niets aan doen… Fantastische plek, maar je moet er niet voor de vrouwtjes naartoe gaan..

Al was dit wel een heel mooi meisje..

Even nog ter onderbouwing van het vorige stukje – dit is puur wetenschappelijk natuurlijk, en Bogor heeft misschien wel 1 hele mooie import vrouw, maar het gaat om het gemiddelde … Ehen, ik ga er natuurlijk niet naartoe voor de vrouwtjes, maar dat is wel iets dat opvalt… Zo maak ik ook lijstjes over “plekken waar ik werk met de mooiste bomen/architectuur/vlinders” – maar daar zal ik jullie niet mee vermoeien.. ;-)

Anyway, 2e dag de hele dag gereisd door de bush (savannah en eucalyptus bossen), en onderweg nog even een locale gids opgedoken die ons de weg moest wijzen, aangezien er helemaal geen pad was –wat was ik graag de chauffeur geweest van onze 4wd – slingerend tussen de eucalyptus bomen….. Aangezien het droog seizoen was, waren de rivieren opgedroogd, en had de beste man binnen no time veel te veel vis gevangen voor onze groep, maar uit het niets kwamen steeds meer locale mannen die graag meedeelden in onze maaltijd op een papuaanse bbq, volledig vervaardigd uit takken.. laat weinig rotzooi achter..

Nog even onbedoeld een paar foto’s met onverklaarbare schimmen gemaakt – ik kon ze zonder camera niet zien – die heel populair waren bij de locale mensen die geloven dat dit een heilige plek is: een poort naar het hiernamaals…. Wat het ook was, het is een leuk effect…

S’avonds hangmatje ophangen (gelukkig was mijn hangmat met klamboe inderdaad bestend tegen de vele mieren op de bomen waar hij aan hing – en ik dus terecht het goedbedoelde advies van de locale meneer afsloeg), en onder genot van de krekels in slap gevallen… heerlijk..

Volgende plek was in het noorden van het park – in het regenwoud, en met een ander team van het national park. We sliepen in een dorpje waar je ook goed een hangmat op kan hangen (al zijn niet alle papaya bomen sterk genoeg, zo blijkt..) .. De mensen wonen daar in open hutjes, zonder enige vorm van privacy, en dat was eigenlijk best gezellig.. Weer wakker worden door de hanen en de vele honden, en geluid van mensen.. Poepen doe je maar in het bos, en wassen kan er sowieso niet. Handig.

Ook daar weer veel door de bossen lopen, vogels kijken, s’nachts uilen zoeken, kangaroos tegenkomen (ja, die heb je ook in Indo – of beter, alleen in dit stuk van indo), slangen, echt fantastisch…. Ik wil ZO graag weer terug…

Wel een paar van de beroemde greater birds of paradise gezien, maar geen mannetjes met die mooie veren – die worden wel afgeschoten als ze die mooie veren hebben….. En op deze manier creeer je dus een sort van omgekeerde evolutie: eentje waar de mooiste mannetjes niet de kans krijgen om zich voort te planten, terwijl die mannetjes met flutveren wel oud genoeg blijven om zich voort te planten…. Binnenkort wordt die hele mooie vogel dus steeds lelijker…..

Laatste stop, vlak voor vertrek, was de markt in Merauke (een groot deel van mijn werk gaat over wilde dieren die op markten verkocht worden, dus moest dat wel even natuurlijk)

Fantastische trip. Beetje jammer dat ik mijn net nieuwe telefoon (een goedkope Chinese blackberry lookalike) by de overstap op Biak heb laten liggen by het rontgen apparaat – maar die hoop ik snel weer terug te krijgen…. (of is dat nou naief?)

eigenlijk wil ik voornamelijk mijn simkaart terug…

maarja, waar gaat het nou eigenlijk over?

De Wereld Draait Door.... Nu ook in Indo (!)

Lang verzet je er tegen.

Je wil toch voor jezelf duidelijk maken dat je niet meer in NL woont.

"Ha - niets mee te maken."

(en dan stiekem toch het nederlandse nieuws online kijken als je in bereik bent van een internet verbinding...)

Zeker zolang er Nederlands voetbal is op lokale televisie - ok, je moet een beetje laat opblijven (lees: de hele nacht), maar dan heb je toch weer even Feyenoord een wereldprestatie zien afleveren... je hebt de NL tv niet nodig..

Mahaar - je mist ook belangrijke gebeurtenissen zoals "Boer zoekt vrouw"...

Sinds kort hebben we dus een nieuwe satelliet schotel op het dak waar we Nederlandse programma's mee kunnen ontvangen ("BVN - Het beste van Vlaanderen en Nederland")...

Mooimooimooi.

Niet meer proberen een nieuwsuitzending te downloaden, maar gewoon in digitale kwaliteit op groot scherm.

Nieuws, studio sport, boer zoekt vrouw, pauw en witteman, draadstaal, de wereld draait door, etc..

Maar DAT is raar!!! zit je daar in je korte broek en hemdje een beetje te kijken naar het geneuzel op de NL tv.... Eerst denk je "heerlijk" tegelijkertijd "tjeempie, waar maken die mensen zich allemaal druk over" en even later "dit is echt RAAR om te zien vanuit Indo" - maar aan de andere kant ga je dan toch allemaal programma's kijken die je anders nooit zou kijken, maar nu wel, omdat het op je nieuwe nederlandse zender is.... raaar.

Wat ook leuk is - Vlaamse tv... Normaal kijk je dat niet, want het zijn toch eigenlijk gewoon rare mensen die raar praten ;-) (maar je kan wel van ze houden....). maar hier is het best leuk om te kijken...

Je bekijkt hier de Nederlandse politiek vanuit een heel ander oogpunt, en het is dan grappig om het Belgische oogpunt te zien van wat er in de wereld gebeurt....en dat allemaal op 1 zender...
het ene moment zegt het NOS journaal dat JPtje president van Europa gaat worden, even later zeggen de Vlamingen dat een belg de eerste europresident gaat worden....

Nu net de hele 5 jaar na Theo van Gogh discussie een beetje gevolgd... Ook in NL vond ik dat de discussie een beetje te geloofgericht was, maar vanuit Indo is het helemaaal interesant. Theo was een held om wat hij allemaal "durfde" te zeggen... En ik was groot fan van zijn intimiderende manieren - die vaak juist een goed dialoog opleverden...
Hij maakte duidelijk dat hij niet tegen moslims was, maar tegen religie. En weet je, misschien had hij daar best wel een goed punt.. Christenen, joden, moslims - allemaal werden ze aangepakt. Mooi. Als wetenschapper wil je uitdagen en mensen uitdagen om met argumenten te komen voor wat ze denken.... En dat kan blijkbaar ook als je geen wetenschapper bent..

En opeens in Nederland - het land dat wereldwijd bekend staat als vrij, daar mocht opeens niets meer gezegd worden.... Door 1 (een) fundamentalistische idioot. Tegelijkertijd worden alle moslims op dezelfde manier veroordeeld als die idioot die Theo doodmaakte maar ook die kale nerstenbevrijdende en dus dodende antibontterrorist die de eerste politieke moord pleegde in NL van de laatsete paar honderd jaar...

Het heeft helemaal niets met elkaar te maken.

Maahaar - mensen zijn daardoor (die 2 ongerelateerde dingen, die op rare manier nog steeds aan elkaar worden verbonden ... "Pim zei ook...") nog steeds bang, wat het hele politieke klimaat heeft veranderd...

*niet dat je in indo vrij bent om te zeggen wat je wilt, maar dat is een ander verhaal..*

Al heel snel wordt die meneer met het witte haar erbij gehaald die zegt dat hij niet tegen moslims is maar wel tegen islam.... Hij is niet tegen moslims die de wet volgen, maar moslims die de wet niet volgen moeten het land uit, en als preventie mogen er ook geen moslims meer in, want er zijn al genoeg moslims.... Tegelijkertijd moet ook maar meteen de koran verboden worden..

hmmm..

"ik discrimineer niet, maar ik hou toevallig niet van donkere mensen...."

Dude, in NL mag je geloven wat je wil..

Ook in Indo trouwens.

toch?

Update..

Hoe langer je hier verblijft, hoe minder nieuws er te melden valt. Logisch! Toch gebeuren er nog veel nieuwe dingen. Zo ben in een maand geleden weer begonnen met Indonesische lessen en ga nu 4 ochtenden in de week naar school, inclusief bergen huiswerk. Leuk om te doen en realiseer me maar al te vaak dat de taal helemaal niet zo makkelijk is als het in het begin leek. Opeens duik ik weer de basis van de grammatica in, hoewel ik de eerste twee weken in ontkenning was en dacht dat het zonder die kennis ook wel zou lukken, heb je voor het Indonesisch toch echt even een opfriscursus nodig. Voor elke nieuwe taal, denk ik. Hoe dan ook.. Actieve en passieve zinsconstructies, wat was ook alweer een adverbial en waarom wordt er voor het ene werkwoord wel een prefix gezet en voor het andere (naar mijn idee gelijke) werkwoord niet? Ingewikkeld, maar leerzaam. Zo kwam ik erachter dat ik regelmatig tegen Udin iets zei, waarvan ik nu begrijp, waarom hij me daarna glazig aankeek. Iets als:”je hoeft niet te wachten..”. Vertelde ik als “Joost hoeft niet te wachten op jou”. Grote opluchting in de ogen van Udin dus, nu ik wel het juiste constructie gebruik. Ja, hij moet ook wat doorstaan met al die buitenlanders die in zijn huis komen wonen en de taal aan het leren zijn.

Verder ben ik met Joost en zijn team meegegaan naar Kalimantan om monsters af te nemen bij de eendjes. We waren hier vorig jaar ook geweest, dus het was erg leuk om veel mensen weer te zien en de kinderen op te zien groeien. Ook dit jaar werd er veel gewacht en was er veel tot op het laatste moment niet duidelijk. Nu kan ik daar beter mee omgaan en heb mijn verworven kunst van het afwachten kunnen uitoefenen. Daar horen natuurlijk ook bootje varen, dolfijnen, neusapen en krokodillen kijken bij. Vervelend..

Na terugkomst bleek de buurtpoes een nest kittens te hebben gekregen IN onze auto en had ik dus een probleem met mijn zwakke kattenhart. Gelukkig heb ik contact gelegd met een vrouw in de buurt die een opvang/training centrum heeft en kunnen de kittens daar over een paar weken heen en steriliseren wij de moederpoes. Ja, want de 6 katten die we nu hebben, zijn zeker genoeg en ik wil niet eens denken aan de kosten om ze ooit te verhuizen naar waar dan ook. Ook heb ik het idee om de buurtkatten hier te vangen en te steriliseren. Heeft Joost ook wat te doen… (naast zijn ontzettend drukke baan) Nu nog een net, operatietafel en uitslaapkamer en we kunnen aan de slag.

1 van onze poezen was weggelopen en is, door een zoekactie in de buurt, weer heelhuids teruggebracht. Ik had posters gemaakt en naar aanleiding van dit hebben de buren hem herkend, Udin geroepen en weer thuisgebracht. Wat een opluchting! Nou blijkt het dus de gewoonte te zijn dat je de mensen dan geld geeft (ja, wist ik veel, met mijn Hollandse krenterigheid J) Als je dat gaat doen, kan het twee kanten opgaan. Of, mensen worden aangemoedigd om actief te gaan zoeken of mensen ontvoeren je kat en claimen hem gevonden te hebben om zo iets bij te verdienen. Laat ik maar uitgaan van het eerste…. De tijd zal het leren.

Dan het weeshuis. Door mijn drukke lesschema ga ik nu nog maar 1 keer per week langs en werk me dan compleet in het zweet. Er zijn inmiddels 5 nieuwe baby’s bijgekomen en volgens de planning, komen er deze maand weer 3 bij. De dag begint om 9 uur en om een uur of 4 kan ik geen luiers en flesjes meer zien. Aangezien er geen geld is voor pampers, gebruiken ze katoenen luiers en die lekken nog wel eens door als je een baby op de arm hebt. Je kunt je dus voorstellen hoe ik eruit zie na zo’n dag. Respect voor de dames die daar 6 dagen per week werken. Naya, de premature baby in de buurt, groeit goed en weegt inmiddels bijna 4 kilo.

Joost zit op dit moment nog in Papua en komt vandaag terug. Ik kreeg een sms van hem dat douchen erg 2008 is, dus ben benieuwd wat ik ga ruiken vanavond. Een veld man in hart en nieren. Hij liever dan ik…

Baantechnisch gebeurt er nog niet veel. Ik heb wel het vooruitzicht dat ik, heel misschien… als het allemaal goed gaat… en de voorwaarden goed zijn… en de beloften nagekomen worden….In januari kan beginnen in Jakarta (als het niet februari, maart of april is) bij een stichting die een nieuw ziekenhuis en opleidingscentrum gaat bouwen. Ik zou dan de studenten gaan werven in Zuidoost Azië en een soort van representatieve functie krijgen binnen dat bedrijf. Zucht… Weer afwachten dus. In de tussentijd solliciteer ik lekker verder, maar met een reply-rate van 5% kom je niet ver. Zo heb ik mijn hoop op het werken als verpleegkundige hier inmiddels echt opgegeven en ben ik nu op andere gebieden gaan zoeken. Wie weet kan ik jullie binnenkort verwelkomen in een expat-bar in Jakarta die een bedrijfsleider zoekt. Cheers!