Geland

Nog ruim twee weken en dan mogen we weer een bezoekje brengen aan Nederland en Belgie. Ik verbaas me er vaak over, hoe snel de tijd hier gaat. We zitten hier nu ongeveer anderhalf jaar en het voelt als gisteren dat ik op Schiphol uitgezwaaid werd door familie en vrienden.

Ik kijk wel eens de foto’s van die afgelopen anderhalf jaar en realiseer me dat ik ontzettend veel heb gedaan en meegemaakt. In een hangmat slapen in een moeras in Vietnam, logeren aan een rivier op Kalimantan, rennen door de rijstvelden, genieten op Bali, werksters ontslagen, papaya’s groeien in de achtertuin en ga zo maar door.

Dan heb je nog de culturele verschillen waar je aan moet wennen en niet onbelangrijk, moet leren begrijpen. Zo ben ik al heel goed geworden in te laat komen, niet duidelijk zijn over mijn plannen, altijd ja zeggen (ookal bedoel ik nee), eten met mijn handen, zacht praten, op zoek gaan naar dat ene café waar ze WEL bier verkopen. Regelmatig zijn er momenten, waarom ik moet gniffelen of een “o.. zit dat zo” gevoel heb. Zoals vandaag, toen de buurtkinderen kwamen spelen en ze kattengrint aan de visjes gaven, omdat ze dachten dat het visvoer was. Toen er 1 de badkamer uitgestormd kwam en tegen haar vriendjes vertelde dat we wel een heel raar bed hadden, waarmee ze het ligbad bedoelde. Ja.. weten zij veel… Als hoogtepunt heb ik ze drop laten proeven en, zoals verwacht, vonden ze het ontzettend vies. Eigenlijk snap ik dat ook wel…

We hebben inmiddels al veel bezoek gehad en het is erg leuk om te laten zien waar je woont en hoe je leven hier gaat. Gelukkig heeft iedereen zich netjes aangepast en werd er binnen de kortste keren met de handen gegeten of plotseling gestopt bij een vies toilet aan de kant van de weg. Ik merk dat je snel kunt wennen aan een cultuur en daardoor is het erg leuk om te zien dat onze gasten zich blijven verbazen over het verkeer, terwijl ik dan denk “het gaat toch goed?” Ok.. eerlijk toegegeven, doe ik ook nog wel eens mijn ogen dicht bij een roekeloze inhaalactie.

En soms… voorkom je frustraties door dingen gewoon maar zelf te doen. Zo wachten we nu al twee weken op de reparatie van een lekkende kraan in de badkamer. We hadden alles al vervangen wat we konden bedenken en zijn tot de conclusie gekomen dat de muur gesloopt moet worden. Dat wilden we toch even aan de huisbaas overlaten en hij heeft vandaag eindelijk een mannetje gestuurd die dat “misschien” morgen gaat oplossen. Het mannetje kwam net even vooronderzoek verrichten en gaat dus weer van voor af aan beginnen bij het vervangen van de rubbers (wat we al twee keer gedaan hebben) Op het moment dat je verteld dat je dat dus al twee keer gedaan hebt, kijkt hij je echt aan alsof jij niet weet waar je het over hebt. En daar sta je dan…. Ben benieuwd hoe het er morgen uit gaat zien als ik terugkom van mijn werk. Laat me raden… En.. blijven lachen en vriendelijk bedanken, hoort er ook bij..

Eigenlijk kan ik dus wel zeggen dat ik geland ben en me heerlijk voel in Indonesie. Lekkende kranen en daken, betalen van rekeningen, boodschappen halen.. Het is eigenlijk net als in Nederland, alleen dan bloedverziekend heet en het duurt allemaal iets langer. Daarbij komt dat we regelmatig leuke tripjes doen in het weekend en zo zijn we het afgelopen lange weekend (gisteren was het bevrijdingsdag) maar weer eens naar het strand gegaan. Ik heb eindelijk een strand op Java gevonden waar je, zonder in de boeien geslagen te worden, in bikini kan lopen en hebben we ons laten verwennen met overheerlijke gegrilde vis, krab en kreeft. Joost heeft zijn nieuwe surfboard uitgeprobeerd en zei al tegen me of we het weekend voordat we naar Nederland gaan, niet nog even naar dat strand kunnen.. Ik stem voor!!

Ik vind het dan ook geen slecht vooruitzicht dat we hier, wellicht, nog langer blijven dan gepland. Ik ben inmiddels ook maar weer eens op banenjacht gegaan en heb, als het allemaal goed gaat, deze week een gesprek in Jakarta. Ik ben toch wel op zoek naar een baan met meer verantwoordelijkheid en die iets meer betaald dan een zak zoete aardappelen. Ik hoop het werk in het weeshuis ook nog te kunnen doen ernaast. Eerst maar weer afwachten… Ben ik ook heel goed in geworden..