Fever free!

Dit zou eigenlijk “visavis deel zoveel” worden, maar ik heb me bedacht.

Ik moest voor een nieuw visum op de terugweg uit NL even langs KL – omdat ze in KL een visum in 1 dag kunnen regelen, en in NL in ongeveer 1 week…. Bij de ambasssade ging het natuurlijk weeer lekker op zn Indo: 4 kwartier te laat open, waardoor iedereen die zich ondertussen had verzameld met z’n allen gingen dringen bij dat ene loket dat open ging, als je dan aan de beurt was moest je voor een fotokopie aan de andere kant van het gebouw in de rij staan, om daarna weer terug te komen, etc.. Maar ik heb weer een visum!

Laatste keer dat ik in Kuala Lumpur was, was denk ik 11 jaar geleden, en wat me daarvan bijstond was dat het een beetje saaie, vieze, en redelijk streng religieuze stad was..

Door de berichten uit Maleisie van de laatste tijd, zoals het inpikken van eilandjes van Indonesie, of het pronken met een Balinese dans in de “MalaysiaAsia” spotjes op televisie was ik al een beetje ‘tegen’… En het duidelijk maken dat de sharia wetten worden nageleefd door een mevrouw te veroordelen tot stokslagen omdat ze bier had gedronken, en mensen niet toelaten bij een concert omdat ze toevallig moslim geboren zijn en het concert wordt gesponsord door guinness - daar maak je ook geen vrienden mee bij deze jongen.. Ik zei laatst nog “goh, dan zitten we hier (in Bogor, Indo) best goed, als je dat zo vergelijkt….”

Dus nadat ik met de supermoderne express train en monorail vanaf het vliegveld naar de ambassade was gegaan - en langs de H1N1 pandemie disinfectie stations liep op de stations - , liep ik over de schone trottoirs, naast de rustige straten, langs de open barretjes en restaurants (In Bogor zijn alle resturants dicht, of hebben in ieder geval de ramen geblokkeerd tijdens de rammadan), en tussen allerlei soorten mensen, waaronder veel vrouwen die met onbedekte schouders, en vaak ook nog met minirokje aan liepen..

Ja, dat valt op na een dik jaar Bogor...

Volgens de taxichauffeur en het internet waren er een aantal leuke kroegen vlakbij mijn hotel vlak onder de Petronas towers, dus ik op pad richting “the beach” club – ik wilde de haaien die boven de bar zwemmen wel eens zien.. Bij aankomst moest je in de rij staan om de covercharge te betalen, en kwam meteen een van de uitsmijters met een laserstraal of zoiets je temperatuur opmeten voor de pandemie preventie – en dan kreeg je als je geen koorts had een stickertje.

Leuke bar. Live bandje, duur bier, nog duurdere cocktails, en heel veel alleraardigste dames uit alle Aziatische windstreken - “truly Asia..” ;-) die zeer geinteresseerd een praatje kwamen maken. Zou mooi zijn als ze ook stickertjes zouden uitdelen met “herpes/hepatitis B/syphilis/gonorrhoe/HIV free… ;-)

Maargoed, even later begonnen er zwaar opgemaakte ladyboys een volledig over de top playbackshow doen, en was mijn verwarring over dit land dat zegt een sharia na te leven complete. Niet dat ik dit erg vind trouwens – in tegendeel..

Zo had ik zelf ook 15 kg te veel bij vertrek - een groot deel te verklaren door de 8 paar dames schoenen die in mijn tas zaten.... maarja, even lief lachen naar de dame/heer achter de balie doet wonderen, en bespaart een heleboel geld....

;-)

ff kort terug in de Benelux

De 10 dagen NL zitten er weer op:

We hadden op schiphol een autootje gehuurd – maar al snel bleek dat mijn rijbewijs er niet alleen oud en versleten uitziet (inc foto met heel lang haar – is dus echt oud), maar ook al een maand of 6 verlopen was… En dan kan je blijkbaar niet een auto huren in NL… dus kwam die op naam van carola te staan..

Shenanigans! Zeg ik je… ben ik dan opeens vergeten hoe je moet rijden?

Nou, neehee… dat rechts rijden ging best... behalve dan dat ik ongeveer 30 keer per dag de ruitenwissers aandeed als ik richting aan wilde wijzen (& vice versa), en dat ik het zo ontzettend saai vond om op de NL snelwegen te rijden (zo erg zelfs dat ik begon te snappen dat er zoveel metertjes en lampjes en dingetjes in moderne autos zitten, omdat je tijd hebt om die tijdens het rijden allemaal te bekijken en mee te spelen – absoluut niet veilig, maar daar hebben ze dan ook vast weer iets voor bedacht…). Na 1.5 uur saai achter elkaar aanrijden was er eindelijk iemand die een beetje onverwacht naar de linker baan ging… Hoezee! Feest was dat even – just like home….

Maar, voor de wat helderere lezer: inderdaad. Wij reden met een chauffeur die officieel niet voor de auto geregistreerd was, die overigens ook geen geldig rijbewijs had, te hard, door donker oranje (best veel stoplichten in dat kikkerlandje) en meteen de grens over – wat ook al niet mocht van de verhuurder…. (het enige wat miste was een te hoog promillage en een achterbak vol drugs en wapens… )

Regels, regels, regels…. Je hebt er niets aan, blijkt maar weer…

Maargoed – Belgie dus…

Doop: check

Hardstikke leuk om mijn petekindje (en de rest van het gezinnetje natuurlijk) weer te zien. Bizar hoe snel die kids groeien als je ze een tijdje niet ziet.. Verder was ik vooral blij dat we niet de eerste in de rij waren, en ik dus een beetje kon afkijken naar wat er van je gevraagd wordt… Ging op zich maar 1 keer mis, toen we allemaal iets tegelijkertijd moesten doen… Verder heb ik op wetenschappelijke wijze getoetst of je door een bliksemflits wordt geraakt als je in de kerk verkondigt dat je erkent dat God in een weekje de wereld heft geschapen een jaar of 4000 geleden, terwijl je toch echt denkt wetenschappelijke bewijzen tegen deze stelling te hebben (maar ik heb het wel vaker mis)....

Dus of het oppermachtig, alwetend, alaanwezig wezen lette net even niet op toen ik dat zei, of ik heb gewoon gelijk.. ;-)

Toch was het wel mooi om even de “Godfather” te zijn… Alle quotes die ik had geoefend heb ik alleen niet gebruikt… Niet eens “I ‘m gonna make her an offer she can’t refuse”…. Anyway.. Goeie BBQ en bier na afloop, inc super aardige Vlaamse aangetrouwde familie en vrienden die ik gek genoeg na een paar biertjes steeds beter begrijp ;-)

Toen weer naar Nederland

Bruiloft: check

Daarvoor kwamen we eigenlijk naar NL (die doop die was even snel in dezelfde week geregeld - wel lief van ze trouwens)…. Super bruiloft, mooie lokatie, mooi bruidspaar, leuke mensen - helemaal te gek. Het waren op zich natuurlijk allemaal mensen uit carola haar verleden, maar ik voelde me zeer goed!

Tip: Bacardi cola beginnen te drinken na een aantal biertjes en wijntjes – rond een uur of 2 - is niet altijd een briljant idée (ook getoetst…)

Verder had ik nog andere dingen op het lijstje…

Frikandel special + patat oorlog: check

Haring: check

(oude) kaas: check

Pubquiz: check

Poolen in Utrecht: check

Wandelen bij de Kromme Rijn: check

Afscheidsetentje voor mede-emigranten: check

Oud-collegas bezoeken op de Erasmus: faliekant mislukt – onaangekondigd langskomen op vrijdagmiddag terwijl iedereen naar cursus of congres is is onhandig…. Ook voelt het heel raar om daar rond te lopen op zoek naar vrienden…

Verbazen hoe duur alles is: check (vaak)

anyway - superleuk om weer terug te zijn, al lijkt er nooit genoeg tijd te zijn om iedereen lang genoeg te zien....

Maar het is ook zeker weer leuk om terug naar indo te gaan!

Haring en rookworst

Tijdens het inpakken van je koffer voor een bezoek aan Nederland, loop je nog even snel naar de computer en bekijk je de temperatuur in Nederland. Ziet: 15 tot 24 graden en denkt dus “zomerse temperaturen”. Blijkt dat even tegen te vallen als je uit een omgeving komt waar het, het hele jaar door 30-35 graden is. Mensen in korte broeken en t-shirt, terwijl jij nog maar een jas aantrekt.

Het bezoek aan Nederland zit er alweer bijna op. Aanstaande zondag middag stap ik in het vliegtuig naar Jakarta om weer naar huis te gaan. Ja, want naar huis, zo is het nu wel. Thuis is Bogor en Nederland is je vakantieland geworden, waar je je helemaal kunt uitleven op de haring, rookworst en mosselen. Waar je wel een sociaal leven hebt of in ieder geval vrienden hebt wonen aan wie je niet meer hoeft uit te leggen hoe je in elkaar zit. Waar je pijn in je oren krijgt als je op een koude dag over het strand loopt en je gewoon op de fiets kunt stappen, zonder gevaar voor eigen leven. Waar je wijn kunt kopen in de supermarkt en je in slaap valt tijdens het rijden op de snelweg, omdat er niets spannends gebeurd.

Tot zover mijn ode aan Nederland. Nog twee dagen dus. (met zomerse temparaturen volgens velen) Ik heb alles gedaan wat ik wilde doen en veel vrienden en familie gezien. De reden dat wij terugkwamen was voor de trouwerij van vrienden van ons en die afgelopen weekend was. Wat heb ik genoten en wat is het bijzonder te zien dat een goede vriendin door haar vader wordt weggegeven, nadat zij aan komt lopen met hertjes op de achtergrond en muziek op de voorgrond. Ik was helaas mijn zakdoekjes vergeten, maar gelukkig stond Joost voor me met een nog vlekkenloos overhemd aan. Wat een GEWELDIGE dag!!

Dus nu, na menig ijskoude strandwandeling, drankgelach en de hollandse gezelligheid, mag ik weer naar huis. Het lijkt wel of, hoe langer je wegbent, des te meer je “Holland” gaat waarderen. In het begin ben je blij dat je uit dit land wegbent, met al zijn regels, geklaag en belastingen. Maar na een paar jaar zie je dat het nog zo slecht niet is in je ijskoude kikkerland. Want overal ter wereld wordt er geklaagd en zijn er regels als het er al niet meer zijn L