Godverdikke....Ik weet dat we in de buurt van een flink schuddend deel van de aarde wonen, maar die 2 september was het toch wel even raar....
Zit je daar lekker aan de rokerstafel op de veranda van het kantoor, en voelt het opeens alsof je op een bootje zit.... Ik had dankzij mijn ervaringen in Griekenland al snel door dat we hier met een aardbeving te maken hadden - wat ik ook meteen zei... In Bogor maak je het niet zo vaak mee, dus was iedereen wat langzamer met die conclusie maken..
eerst is dat wel mooi: met alle rokers kijken hoe de vijver heen en weer klotst... Maarja, dan komt er een zwaardere trilling, en beginnen boven de stoelen rond te schuiven, en hoor je de eerste gillen van de mensen die boven zitten.....
- "Naar buiten"!!!!!
En dan sta je daar in de tuin (met veel meer mensen dan dat je dacht die in het kantoor zitten - toch een man of 40, en het was best rustig - waardoor iedereen meteen ging tellen hoeveel mensen er echt binnen zitten in het algemeen...). Grappig om te zien dat alle IT mensen hun Macbooks onder de arm hadden, terwijl alle andere mensen gewoon hun laptops hadden laten staan :-) Ook bizar om de palmbomen, de hangende lampen en gordijnen heen en weeer te zien zwiepen (zonder wind).. Ik had er een paar meegemaakt in Griekenland, maar dit was een stukkie sterker...
Na een tijdje ga je dan toch weer terug naar de werkplek, en dan meteen kijken op internet hoe sterk hij was (de nerds wisten het eerst door hun twitter berichtjes....) en kan je lekker grappen over de nog steeds naklotstende vijver - er waren nogal wat naschokken.... Wat NOG raarder was, was dat je best een beetje zeeziek werd als je achter (of eigenlijk voor) je laptopje zat - de aarde bewoog alsof het een zee was..
Carola zat in jakarta - en had niets gevoeld... Die was zelfs een beetje teleurgesteld dat ze het had gemist - het viel allemaal best mee, dus is het leuk om mee te maken...
Maargoed, dit was al voordat we naar NL gingen.
Een aantal weken later heb je dan een NOG grotere beving, die WEL heel erg was... Ik zat toen ook op Sumatra, en merkte eigenlijk pas dat er iets aan de hand was door de smsjes die binnenkwamen...
Maar terwijl je op hetzelfde eiland zit kan je dus zoiets volledig missen - terwijl het echt een groot drama was.
Dan besef je pas hoe groot dit land eigenlijk is..
1 opmerking:
Gelukkig heb je in Utrecht je zeebenen kunnen oefenen na een avondje stappen of pubquizen, blijft natuurlijk vreemd om de omgeving te zien schudden. Goed om te horen dat jij en Carola er niet midden in hebben gezeten.
Greetz Bernard
Een reactie posten