Papua..

DAT was dus 1 van de meer dan 17000 eilanden waar ik wel graag naartoe wilde…… Projectje bedenken, en gaan. J

Geen mannen met peniskokers gezien – da’s in het Noorden, en ik was alleen in het zuiden: het meest Zuid-oostelijke punt van Indo…. Verder weg van Jakarta kan niet – en de nachtelijke vlucht met 3 overstapplaatsen (Makassar, Biak, Jayapura, en uiteindelijk Merauke) is dan ook niet niks… Mooi om te zien hoe de vliegvelden steeds krakkemikkiger worden, en je dus ook echt het idée hebt dat je de rimboe ingaat (of was dat het slaapgebrek?).. Na een goede 10 uur kom je dus geradbraakt aan, waarna je vrolijk het inschrijfproces bij de locale politie mag beginnen…. Enfin, nog 4 uur later is het dan zover, je mag de bush in….. Oh nee, want je moet ook nog wat andere papieren hebben bij het National Park – maar daar zijn we nu wel aan gewend, en aangezien ik nu weet dat het helemaal niet onbeschoft is om op een bureau te gaan slapen, is het niet zo erg…

Die mensen van het National park waren trouwens super aardig, en deden alles om het ons zo makkelijk mogelijk te maken – auto, brommers, eten, het werd allemaal gratis geregeld – echt heel bijzonder.. Maarja, die mensen waren ook al lang blij dat er iemand met potentiele plannen langskwam… Behalve ons hadden dit jaar 37 buitenlanders zich ingeschreven bij de politie – en daar zat een delegatie van 18 chinezen tussen… De meeste mensen gaan blijkbaar naar het Noorden van papua (en daar wil ik ook nog wel naartoe binnenkort)…

Het gebied waar wij zaten is dus flink achtergesteld en heel arm, maar de mensen zijn superaardig. De eerste stop was een meer bij de zuidelijke ingang van het park, vol met vogels, en dus een goede plek voor toekomstige projecten.

Overnacht in de rangerspost vlakbij het strand, en de volgende ochtend om 0515 wakker gemaakt door de hanen (het is daar vroeg licht), en vogels gaan kijken in de buurt..

Na een tijdje door een dorpje gelopen waar mensen soms verschrikt reageerden op die blanke idioot met z’n verrekijker en camera (en, aangezien hier ook mensen uit papua New Guinnea wonen, die pidgin engels praten, nu een keer “white man” gehoord in plaats van de oh zo bekende “bouleh”). Maar, man, wat is het daar droog, en warm, en wat zijn die mensen arm. Het was al 5 maanden droog seizoen, en die mensen hebben dus gewoon geen water in die tussentijd… Wassen is dus echt heel erg 2008 zoals Carola ook al zei – al heb ik wel een keertje in de bruine zee gezwommen… In het regen seizoen hebben die mensen dan juist weer teveel water..

Maar het zijn pretty tough guys. En daar bedoel ik ook de vrouwen mee. Zonder al te generaliserend en on-politiek correct over rassen te doen, toch maar wel even: Zoals ik zei, aardige mensen hoor, daar in zuid Papua… Maar: die vrouwen zijn dus echt niet de mooiste… de mannen zijn grofgebouwd, gespierd, grof gezicht - op zich ok als je daarvan houdt - en de vrouwen zijn…. Tja, net zo eigenlijk… Stiekem hou ik een soort van lijstje bij in mijn hoofd “plekken waar ik werk met de mooiste vrouwen”: 1. Ho Chi Minh City (duidelijk eerste), met de zuidelijker gelegen plaatsen als ongeveer even goed. Sumatra, Bangkok, Kalimantan, en Pnomh Penh vechten om de volgende plaatsen (ik ben zo inconsequent als de pest wat dat betreft – en Bali doet niet mee omdat ik daar niet werk), dan komt Hanoi, en dan, ergens ver achteraan, zuid papua.. ik kan er niets aan doen… Fantastische plek, maar je moet er niet voor de vrouwtjes naartoe gaan..

Al was dit wel een heel mooi meisje..

Even nog ter onderbouwing van het vorige stukje – dit is puur wetenschappelijk natuurlijk, en Bogor heeft misschien wel 1 hele mooie import vrouw, maar het gaat om het gemiddelde … Ehen, ik ga er natuurlijk niet naartoe voor de vrouwtjes, maar dat is wel iets dat opvalt… Zo maak ik ook lijstjes over “plekken waar ik werk met de mooiste bomen/architectuur/vlinders” – maar daar zal ik jullie niet mee vermoeien.. ;-)

Anyway, 2e dag de hele dag gereisd door de bush (savannah en eucalyptus bossen), en onderweg nog even een locale gids opgedoken die ons de weg moest wijzen, aangezien er helemaal geen pad was –wat was ik graag de chauffeur geweest van onze 4wd – slingerend tussen de eucalyptus bomen….. Aangezien het droog seizoen was, waren de rivieren opgedroogd, en had de beste man binnen no time veel te veel vis gevangen voor onze groep, maar uit het niets kwamen steeds meer locale mannen die graag meedeelden in onze maaltijd op een papuaanse bbq, volledig vervaardigd uit takken.. laat weinig rotzooi achter..

Nog even onbedoeld een paar foto’s met onverklaarbare schimmen gemaakt – ik kon ze zonder camera niet zien – die heel populair waren bij de locale mensen die geloven dat dit een heilige plek is: een poort naar het hiernamaals…. Wat het ook was, het is een leuk effect…

S’avonds hangmatje ophangen (gelukkig was mijn hangmat met klamboe inderdaad bestend tegen de vele mieren op de bomen waar hij aan hing – en ik dus terecht het goedbedoelde advies van de locale meneer afsloeg), en onder genot van de krekels in slap gevallen… heerlijk..

Volgende plek was in het noorden van het park – in het regenwoud, en met een ander team van het national park. We sliepen in een dorpje waar je ook goed een hangmat op kan hangen (al zijn niet alle papaya bomen sterk genoeg, zo blijkt..) .. De mensen wonen daar in open hutjes, zonder enige vorm van privacy, en dat was eigenlijk best gezellig.. Weer wakker worden door de hanen en de vele honden, en geluid van mensen.. Poepen doe je maar in het bos, en wassen kan er sowieso niet. Handig.

Ook daar weer veel door de bossen lopen, vogels kijken, s’nachts uilen zoeken, kangaroos tegenkomen (ja, die heb je ook in Indo – of beter, alleen in dit stuk van indo), slangen, echt fantastisch…. Ik wil ZO graag weer terug…

Wel een paar van de beroemde greater birds of paradise gezien, maar geen mannetjes met die mooie veren – die worden wel afgeschoten als ze die mooie veren hebben….. En op deze manier creeer je dus een sort van omgekeerde evolutie: eentje waar de mooiste mannetjes niet de kans krijgen om zich voort te planten, terwijl die mannetjes met flutveren wel oud genoeg blijven om zich voort te planten…. Binnenkort wordt die hele mooie vogel dus steeds lelijker…..

Laatste stop, vlak voor vertrek, was de markt in Merauke (een groot deel van mijn werk gaat over wilde dieren die op markten verkocht worden, dus moest dat wel even natuurlijk)

Fantastische trip. Beetje jammer dat ik mijn net nieuwe telefoon (een goedkope Chinese blackberry lookalike) by de overstap op Biak heb laten liggen by het rontgen apparaat – maar die hoop ik snel weer terug te krijgen…. (of is dat nou naief?)

eigenlijk wil ik voornamelijk mijn simkaart terug…

maarja, waar gaat het nou eigenlijk over?