Virusjager.......

Deel van de missie van de afgelopen paar jaar hier was virusjagen: vooral die virusjes die 'gevaarlijk' kunnen zijn voor de mens, en dat dan weer in relatie tot het beschermen van wilde dieren, gedomesticeerde dieren, natuur, en de mens. "Wereldredden" zoals ik er graag enigszins naief (?) over dacht in den beginne (januari 2008)..

Maar: Toch deels geslaagd! De afgelopen week heb ik hoogstpersoonlijk een Denguevirus gevangen. Knap, zou je denken, maar veel meer dan gestoken worden door een van de vele Aedes of 'zebra' muggen die rond mijn 2 vijvers en op kantoor bivakkeren hoef je er niet voor te doen.... En laat ik nou best veel tijd besteden op die plekken...

Dus als je er dan alsnog bijna 3 jaar over doet voordat je er eentje te pakken hebt, dan ben je misschien niet de meest effectieve virusjager... Indonesie is sinds 2004 koploper in het ZuidOost Aziatische gebied, met in 2006 zelfs 57% van alle gevallen in de regio! Vooral in de 'nattere' gebieden (eg Bogor) en tijdens het regenseizoen - maar aangezien dit jaar El Nina kwam buurten, is dat dus ook mogelijk buiten het officiele regenseizoen..


Het is trouwens een wereldwijd voorkomend tropisch virus, en andere 'wereldredders' schijnen er ook last van te hebben.. :-)

Maargoed. Echt leuk is die 'knokkelkoorts' die je ervan krijgt niet. Wel volg ik heel netjes het rijtje aan klachten dat staat beschreven, en doe alles ook op ongeveer de dag dat het hoort:

• Een paar dagen flinke koorts, met buitensporig zweten en bizarre dromen s'nachts
• Spier, gewricht, onderrug, en flinke hoofdpijn (vooral achter de ogen)
• Huiduitslag
  
• Vermoeidheid
  
• Smaakverlies
  
• En natuurlijk de daling van het aantal bloedplaatjes - die vooral handig zijn met het stoppen van bloedingen, dus is het beter als je een flink aantal van die jongens paraat hebt, maar daar 'denkt' dat virus anders over..

Na 2 dagen ellendig voelen waarvan we toch wel dachten dat het Dengue was (veel collega's en vrienden hebben het de laatste tijd gehad), ff naar het lokale ziekenhuis gegaan om zeker te weten - je kan er verder weinig tegen doen aangezien er geen medicijnen tegen zijn, al loopt het niet altijd even goed af : vooral na een her-infectie met een van de andere drie varianten, waarna de bloedplaatjes daling vaak veel heftiger is, en je dus overal uit kan gaan bloeden....

Dus: bloedje prikken, en anderhalf uur later was de diagnose er, met het advies om de volgende dag even terug te komen om de bloedplaatjes weer te testen aangezien die redelijk laag waren. De volgende dag waren ze te laag en wilde ze me graag opnemen, maar aangezien ik thuis 'priveverpleging' heb van het hoogste Europese niveau ;-), en weinig zin had om een kamer te delen met suikerfeestvierende mede-knokkelkoortsers, heb ik lekker een weekje 'gerelaxed' thuis - kwartiertje ziekenhuis per dag om mijn lichtdalende bloedplaaatjes te volgen die gelukkig nooit in de heel lage gevarenzone kwamen, dus nothing on the little hand.