Vogeltjeskijken

Ik mag me dan wel wat meer concentreren op de harige oranje (bijna)medemens, maar vogeltjes kijken blijft mooi natuurlijk.. Zeker als dat betekent dat je even tijdelijk herenigt met je twee steunpilaren tijdens drie jaar vogeltjesvangen in Indo: L. en N. (foto:in het midden). Ondertussen werken zij ook niet meer voor “the American people”, maar zijn met hun eigen vogelmonitor projecten bezig. Engelse ex-collega N. -fanatiek vogelaar die destijds ook mee was naar Papua - ging ook mee, aangezien hij hun projecten op gang houdt dmv fondsen werven, proposals schrijven, en dergelijke.

Een doorlopend project van L. En N. is het strandvogeltjes kijken, en proberen van die jongens met oranje zwarte vlaggetjes om hun poten (specifiek voor Indo, en die wij dus destijds hebben vastgemaakt) te vinden, of eventueel met een andere vlaggenkleurcombinatie, welke dan weer specifiek voor een ander land/deel van de migratieroute is. Op deze manier kan het vogelmigratieHQ in Australie meer info verkrijgen over het doen en laten van de wadvogels in de ‘flyway’ – en is ons vogeltjesvangen werk niet voor niks geweest.

 

Een van hun andere projecten gaat over zeevogels. Het mooie van deze vogels bestuderen is dat je een paar dagen een boot moet huren om ze te vinden: de naam “zeevogels” is niet voor niets gekozen.. :-) Ik moest een beetje schuiven in de agenda - barbeque bouwen en surfen zijn niet uitermate datumgebonden :-) - maar ik kon mee. Ouderwets een paar dagen niet douchen, en voor dag en douw met de verrekijker in de hand op zoek naar vogeltjes, heerlijk... De uitgekozen plek was de Banda Strait, aan de zuidwestkust van Java, tussen het Ujong Kulong national park en Sumatra/Krakatoa vulkaan, zeg maar.

Ik was daar nog niet eerder geweest, maar het is echt een supermooi gebied – puur natuur, met primair regenwoud wat totaan het strand reikt: zeg maar wat de eerste Europeanen zagen toen ze hier met hun boten naartoe kwamen, dus voordat de eerste stappen richting de ontbossing en verdere verkrachting van de natuur werden genomen..

Het is een uurtje of 6 rijden vanaf Bogor, en om 03:00 kwamen we bij de aanlegplaats van de boot aan. Mooie tijd om nog even uilen en nachtzwaluwen te kijken. Daarna nog een beetje gelezen op mijn bed in een van de drie kajuiten, om even later door L. wakker gemaakt te worden aangezien we waren vertrokken. Kopje koffie, opkomende zon, met voor ons alleen maar zee, en achter ons een steeds kleiner wordend Java.. Al snel vlogen er een paar fregatvogels over, en zat er een hele ‘kudde’ sternen achter een vissersboot aan – dat beloofde veel goeds!!

Maarja, loze beloftes heeft niemand wat aan, dus ook aan deze niet... De eerste dag bleef het een beetje bij de vogels van vlak na vertrek, en een paar verdwaalde sternen op zee... Dat is waarschijnlijk ook de reden dat dit soort vogels niet zo goed bestudeerd worden in dit deel van de wereld – omdat ze zo verdomd moeilijk te vinden zijn op open zee: Je hebt een groot bewegend blauw vlak voor je, en dan moet je op zoek gaan naar kleine stipjes in de verte, die dan ook nog eens de vervelende eigenschap hebben om vlak boven het oppervlak te vliegen, waardoor je ze achter de golven niet ziet...

  

Maargoed, het is natuurlijk al mooi om een dagje in dat gebied te varen, heb hele vette golven gezien, en herten en dolfijnen toen we ‘smiddags langs de kust van Ujong Kulong voeren, waar we ook het anker uitgooiden. (Een dikke week later strandde daar vlakbij een stuk of dertig dolfijnen – ik was ondertussen alweer op Kalimantan bij de orangutannetjes, dus kon (helaas) niet helpen bij het terug in zee duwen, of eventueel patholoog spelen...) Het was mooi weer, dus even naar het strand gezwommen om een beetje te verkennen - en al zwemmend kwallen te ‘aaien’ :-/... Supermooi afgelegen strandje, met in het zand alleen de sporen van wilde dieren uit het national park, overvliegende visarenden, en een aantal soorten reigers in het moeras.. Er waren ook een aantal recente zeeschildpad nesten, inclusief de sporen van varanen die die nesten ook heel goed hadden weten te vinden, en sommige nesten hadden leeggeroofd.. Ondertussen werd het eten klaargemaakt door de crew. We zaten op een vissersboot, met de bedoeling om vis te vangen tijdens de rit, maar dat geluk was ons niet gegeven: volgens mij hebben we gefrituurde aasvisjes gegeten... Ook ‘snachts vissen was uitermate doelloos, zelfs met de felle lampen en leuke visdetector gadget.. De vorige keer konden ze 'snachts vanaf de boot de vliegende vissen in de lucht vangen met netten, en ik had dat deze keer ook heel graag gedaan..

De volgende ochtend de zon zien opkomen, en vol goede moed op pad – met veel succes deze keer! Allerlei soorten sternen, fregatvogels, stormvogeltjes, en een kolonie bruine genten. In het engels hebben ze een veel mooiere naam: brown boobies (hihi..). En wat is er nou mooier dan op een boot zitten en de hele middag fotos te maken van allemaal brown boobies om je heen? ;-)

Bij terugkomst in Bogor de zwembroek ingepakt om de volgende dag naar de zuidkust van Java te rijden voor een paar daagjes surfen met het vrouwtje.. Het leven als ‘zelfstandig ondernemer’ is helemaal niet zo slecht..