Aziatische dierentuin en wildlife dierenartsen congres - Nepal

Ja, ik kies de congressen meestal wel uit op hun lokatie (Nieuw Zeeland, Alaska, Bahamas, etc..) – deze keer was Nepal aan de beurt ;-)

Ik had een presentatie over dengue en malaria infecties in orangutans, en mocht de ‘infectious diseases’ en ‘non-human primate’ sessies voorzitten – die allemaal op 1 dag waren geplanned, dus zat ik zo’n beetje de hele dag voor.

Altijd al eens naar Nepal willen gaan, en een beetje wandelen in de heuvels van de Himalayas – of “trekking” zoals dat heet - dus een paar dagen aan vast geplakt. Voorbereiden (buiten werk om) is nooit mijn beste punt geweest, maar toch: ik was van plan om 6 dagen rond te lopen in de heuvels, dus goede bergschoenen mee. Die had ik een jaar of 9 geleden gekocht om in Blijdorp te werken, en aangezien ik ze de afgelopen 3.5 jaar niet had gebruikt, nam ik aan dat die nog steeds goed waren. Anyway, op het congres had ik die schoenen dus aan – want de enige schoenen die ik bij me had – maar toen bleek al snel dat van de rechter schoen de halve zool loshing, en al het verende materiaal gepulverd eruit kwam, en ik dus een mooi spoor achter liet.. Links begon ook al scheuren te vertonen.. Dankuwel vocht, warmte en beestjes in Indonesie voor het stukmaken van alweer iets wat ik eigenlijk graag wilde gebruiken.. De 2^e dag dus maar aan de concierge van het hotel gegeven met de vraag om ze ergens te laten maken, en mijn voorzitterschap en presentatie kon ik ook wel op slippers doen dacht ik. 
Maar, met bijzonder goed resultaat moet ik zeggen! Na 2 dagen had ik weer perfect werkende schoenen.

Super interessante praatjes, mensen, dat soort dingen – leuk congres. En zoals dat dan gaat zaten hier ook een paar tripjes aan vast: 1 dag zonsopgang bekijken over de Himalayas en naar Bakthapur, en 2 dagen naar Chitwan national park, wat bekend staat om zijn vooruitstrevend neushoorn reddend programma een tijdje geleden.

Zonsopgang was natuurlijk supermooi – wel een beetje jammer dat je dat dan moet delen met ~120 mensen van het congres, en ongeveer evenveel andere toeristen, maartoch.. Verder bleek die dag maar weer hoe’n hekel ik heb aan georganiseerde reizen: “Ok, we zijn nu in Bakhtapur, dit is het verhaal, en jullie hebben 20 minuten om het allemaal te bekijken, en dan weer verzamelen bij de bus..” That sucks – is natuurlijk nooit genoeg tijd om alles te zien... En dan wel 30 minuten uittrekken voor een bezoek aan een souvenirwinkel...

Ook nog een beetje in de buurt rondgewandeld op een 25minuten "mini-trek"...

 

Het andere tripje had ik echt zin in, zeker aangezien sommige van de dierenartsen die het neushoorn project hadden geleid back in the days er ook waren.  Maarja, zoals elk congres was ook deze een goede reden om elke avond flink te zuipen. Mensen uit elk land hadden hun lokale drank meegenomen (ik had een fles dutyfree rhum aangezien Indo niet echt bekend staat om zijn drank, maargoed..), en elke avond was het wel ergens feest: hotelkamers, terrasjes, etc. De dag voor vertrek was er ‘n feestje op de hotelkamer van de maleisiers/singaporeanen met een paar japanners en een italiaanse hongkonger erbij, en toen iedereen het voor gezien hield bleken de Thai buiten mijn hotel hun eigen feestje te hebben gebouwd... De mensen die op de trip meegingen gingen al redelijk snel naar bed, maar de rest (en ik dus) gingen gewoon door. Ik herinner mijn memorabele woorden “slapen kan ook op de bus...”. Maarja, dan moet je wel de bus halen natuurlijk.. We zouden om 0730 vertrekken, en om 8u werd ik wakker gebeld door de receptie met de mededeling: uw bus staat op u te wachten bij het andere hotel...  Nee, das niet lekker wakker worden – en 1 van de most embarrassing moments in mijn leven om met de taxi op aan te komen bij het hotel met 3 bussen wachtende congresmensen.. 
Wat wel mooi was: ze hadden eerst op een paar koreanen moeten wachten, en toen bleek dat iemand uit Indonesie er nog niet was. Aangezien de beste Indo mensen niet bekend staan om hun op tijd komen, en ze het zielig vonden dat een arme Indo $100 had betaald voor de trip, bleven ze wachten.. En dan komt deze blonde jongen beschaamd aangelopen.. :-) "Als we dat hadden geweten, hadden we je een taxi laten nemen..." - hihhi..

Ik was natuurlijk wel flink de sjaak graptechnisch de komende dagen, en heb een aantal rondjes moeten geven - en terecht..

Na 8u in de bus eindelijk in Chitwan aangekomen, en klaar voor de kanorit en bezoek aan het elephant breeding centre met een olifanten tweeling (cool). Maar toen bleek dat we eerst een dik uur praatjes over het park moesten aanhoren - en we waren gek genoeg al een beetje vertraagd, dus werd het een sundowner bootrit - wel gharials en mugger crocodillen gezien, en een aantal vogels, maar licht was veel te slecht om te fotograferen.....

Chitwan was supermooi, maar natuurlijk ook te kort om alles te zien. Wel per olifant taxi neushoorns gezien, al had ik mijn twijfel over hoe wild die jongens waren –volgens mij hadden ze vlak voordat wij langskwamen de stallen opengezet.

  

Even later toen iedereen moest uitchecken (ik had alleen maar een klein rugzakje bij me met schone onderbroek en camera/lenzen - ik had niet zoveel tijd om in te pakken - dus hoefde niet mee), nog wel even alleen het bos ingelopen om vogels te kijken – sweet.

 En neushoornvogels kan ik nooit genoeg van krijgen..

Mooi land hoor, Nepal, supermooie en lieve mensen ook.. Maar restaurants zijn TRAAG.. In Chitwan ging ik met een groep ongeveer 2uur voor de geplande ‘culturele avond’ even wat eten en drinken – of dat was de bedoeling. Duurde ongeveer 3 kwartier voordat ik mijn biertje kreeg – en toen hadden we al bij de shop aan de overkant ons eigen bier gekocht J Na 2 uur zonder eten maar naar de lokale dansperformance gegaan – en natuurlijk als je de enige blonde jongen bent moet je dan meedoen.... Was achteraf gezien wel leuk, dansen met een groep dronken Nepali mannen voor de hele groep congres mensen (veel deden later ook mee..)..  Enfin, toen ik na het dansspektakel terug kwam in het restaurant, was het eten nog steeds niet klaar: ja het is lichtfestival, en we hebben minder mensen in de keuken...

 Mount Everest.... :-)

Als afsluiting met een groepje dierenartsen een ‘mountainflight’ gedaan – ‘sochtends net na zonsopgang met een klein vliegtuigje langs de himalayas en mount Everest vliegen... VET!! Echt een van de meer bijzondere momenten van mijn leven om die hoogste berg van de wereld boven de wolken uit te zien komen, zeker vanuit de cockpit... Hoge hartslag, kippenvel, en een blijvende glimlach...