Home sweet home.

We zijn alweer een weekje terug uit Vietnam en het was heerlijk weer thuis te komen. Drie weken lang hebben Udin en Fifi het rijk alleen gehad en alles was perfect geregeld. De rekeningen waren betaald bij de bank, (automatische overschrijvingen kennen ze niet hier) Beavis was goed gevoed en de tuin stond volop in bloei. De dingen lagen weliswaar op een iets andere plek, maar dat heeft dan weer te maken met het verschil van opvatting van het woord: Privacy. Dat is echt iets waar we in Nederland zoveel waarde aan hechten, maar eenmaal hier moet je erg je best doen om een grens te bewaken. Zo moet je nooit dingen laten liggen zoals bonnetjes, want je kan er zeker van zijn dat die gelezen en becommentarieerd worden. Zo kan het voorkomen dat Fifi mij vraagt waarom ik zo en zoveel voor iets betaald hebt, terwijl het ergens anders veel goedkoper is of dat de papieren in de brommer van Joost niet goed lagen en ze ze maar even beter opgeborgen heeft. Ik moest daar in het begin best aan wennen, maar inmiddels ben ik goed geworden in het gelijk opbergen van vertrouwelijke informatie. De rest wordt dus allemaal gelezen en bekeken en voorzien van commentaar. Ach..is weer wat anders dan bespreken hoe duur de kip vandaag moet zijn.

Onze spullen uit Nederland staan nog steeds in de haven van Jakarta. Ik begin nu toch echt ongeduldig te worden na 2 1/2 maand en ben bijna geneigd om even bij die meneer langs te gaan die er al die tijd al over doet om 1 brief te typen. Misschien heeft hij hulp nodig?? Nee.. niet verstandig, want dan duurt het zeker weer een paar maanden langer. Niet dat we onze hele inboedel hebben verscheept, maar het zou toch lekker zijn als je je eigen dingetjes (en vooral kleding) om je heen hebt. Het wachten is dus op een werk visum voor Joost en dan pas kan er van alles geregeld worden. Waaronder een rijbewijs, bankrekening, auto kopen en ga zo maar door.
Sophie, Kevin en de kinderen komen 2 augustus al en ik hoop echt dat voor die tijd de spullen er zijn. Anders hebben ze wat te doen, toch?? ;) Mijn ouders komen daarna, maar die zullen het vast ook niet erg vinden om dozen uit te pakken.

Wat betreft een baan voor mij gaat het allemaal "pelan pelan", rustig aan dus. Ik heb nog steeds contact met SOS international om patiënten voor hun te repatriëren en ik was vorige week in 1 van hun klinieken in Jakarta en heb gelijk mijn CV bij de dokter achter gelaten. Tja.. waarom de dingen niet combineren?
Gelukkig is hier genoeg te doen en leer ik elke dag nieuwe woorden en ben goed geworden in het bekleden van stoelen, papaya bomen planten, bekijken hoe die vervolgens compleet opgegeten worden door kleine, voor mij onbekende, beestjes en afdingen op de markt. Kortom: Ik geniet van de vrije tijd.

We hebben inmiddels meer mensen ontmoet hier en zijn afgelopen vrijdag in de enige kroeg die Bogor rijk is geweest. Met kroeg bedoel ik dan, een gelegenheid waar je gewoon een biertje kan drinken. (zie ik hier een rode draad?) Het was heerlijk om weer even gewoon Nederlands te kunnen praten en te bespreken waar het volgende feestje is!!

Hanoi en omgeving

We zitten inmiddels alweer ruim twee weken in Vietnam en het is heerlijk. Joost is druk aan het werk, maar heeft genoeg tijd om ’s avond lekker uit eten te gaan en in de weekenden met mij op pad te gaan. Vorige week waren de bazen van Joost er en zijn we elke avond met z’n allen uit eten geweest. Wat vaak eindigde in een bier café en de beruchte kater de volgende morgen. Leuke mensen!!

Afgelopen weekend zijn we naar Cat Ba eiland geweest in Ha Long Bay. Puur genieten. Privé bootje, beetje zwemmen, grotten bekijken en drijvende winkeltjes met koud bier. Niet te vergeten de overheerlijke krab, kreeft en garnalen. Heel hard proberen om wakker te blijven om het Nederlands elftal in actie te zien, maar dan net zo hard weer in slaap vallen. Gelukkig houden ze hier erg van voetbal, dus als je ’s ochtends de herhaling niet gezien hebt is er heel snel wel iemand die zegt: “Ha Lan, number 1”. Helemaal mee eens. Altijd een leuke manier om een gesprek te beginnen als je weer eens achterop een brommer naar de andere kant van de stad wil. Dan heb je ook wat afleiding van het drukke verkeer, waar ik elke keer weer blij ben als ik het er levend vanaf heb gebracht.

Vorige week heb ik kookles gehad en ben nu bepakt met kilo’s rijstpapier om verse loempia’s mee te maken. Koken kunnen ze hier zeker. Achter elke gerecht zit ook een gedachte. Zo eet men op warme dagen alleen maar vis en schaaldieren, op koude (?) dagen vlees en mag er alleen maar hond gegeten worden nadat het volle maan is geweest. Vanaf morgen dus. Ze koken hier vanuit de ying-yang gedachte, dus alles moet in balans zijn. Nou weet ik niet of de soep die ik gisteren op de markt heb gegeten erg in balans was, maar het blijft leuk om iets te eten waarvan je absoluut niet weet wat het is. Als ik dan aan Joost vertel hoe het eruit zag, haalt hij zijn anatomielessen weer naar boven en kon mij vertellen dat het waarschijnlijk varkenslongen geweest zijn. Jummie…vooral met veel pepers..

Joost heeft deze week een meeting met mensen van de WHO en en FAO. Niet het leukste wat hij kan verzinnen, maar zeker nodig om dingen gedaan te krijgen. Status is hier erg belangrijk en zo kan het dus gebeuren dat mensen waarmee je zaken moet doen, niet met je praten, omdat jij niet de hoogste baas bent. Ik vind het maar knap dat hij daarmee om kan gaan. Ik zou niet weten hoe is zou reageren als mensen je negeren en misbruik maken van hun malafide verkregen macht. Gelukkig kan ik ’s avonds voor een luisterend oor en koud bier zorgen.

Vanmiddag heb ik een telefonisch gesprek met SOS International om te kijken of ik voor hun zou kunnen werken in Indonesië. Ik ben zelfs een beetje zenuwachtig en heb mijn medische Engels maar weer uit de kast gehaald. Ik ben benieuwd!

ps: het gaat inderdaad wel erg vaak over bier, maar we hebben dan ook wat in te halen. Als die baan nou niets wordt kan ik altijd nog de eerste AA in Indonesie gaan oprichten :)

"Aai coffee", no milk.

Poes is weer thuis en zo konden wij met een gerust hart naar Vietnam. Vorige week maandag zijn we vertrokken naar Saigon. De hele taxi vol met rare kisten en flessen voor het werk van Joost, wat tot wat verwarring zorgde op het vliegveld. (misschien hadden we maar niet de grap moeten maken dat er een capsule gevuld met vogelgriep-monsters in zaten..) Iedereen stond thuis paraat om ons uit te zwaaien en na de laatste instructies voor Fifi konden we weg. Nou maar hopen dat ze begrijpt hoe je een kattenbak moet verschonen, anders zijn er altijd de tuintjes in huis nog voor Beavis om te doen wat ze moet doen. Ik bel haar twee keer in de week om te vragen of alles goed gaat en zeg dan vooral overal ja op, omdat ik niet begrijp wat ze zegt. Best makkelijk dus.

Aangekomen in Saigon, keek ik mijn ogen uit. Wat een leuke stad! Heerlijk eten op de markten en veel, heel veel souvenirs te koop. Inmiddels sta ik elke dag strak van de Aai cofee (ofwel Ice coffee, maar men kan de S niet uitspreken hier) Joost moet door de week gewoon werken, dus heb ik alle tijd om heerlijk de toerist uit te hangen. Nou ja.. als je een hele dag massage en beauty behandeling bij de toeristische attracties rekent, heb ik het maar druk. De rest van de week de verschillende paleizen, musea en kerken gezien en ’s avonds samen gegeten op een van de grote markten of in hippe restaurantjes. Heerlijk om overal bier en wijn bij je eten te kunnen bestellen. Ik heb mijn 2 maanden droog staan nu al dubbel en dwars ingehaald.

Vrijdag zijn we naar Ben Tre gegaan. De plek waar vanuit Joost begin dit jaar gewerkt heeft. Klein, rustig stadje in de Mekong delta. We hebben een boottocht van een paar uur gemaakt en ik waande me al snel in de film Apolcalypse Now. Ik miste alleen de camouflage kleuren, maar alles kon geregeld worden. Heel mooie ervaring en aan het einde een “Aai coffee” ergens in de Jungle. De coffee bar was voor het eerst open en wij waren zijn eerste klanten. Iedereen is nieuwsgierig naar je en komt dan bij je aan tafel zitten. Zo ook de eigenaar die vol trots, met tandeloze mond, zijn nieuwe huis heeft laten zien. Als roze je ding is, moet je er zeker een keer gaan kijken. Over rare Aziaten gesproken hadden we de vorige avond de grootste lol met een ontzettend dronken man, die ons wel even zou helpen een gerecht uit te kiezen. Op zich handig, want de hele menukaart was in het Vietnamees en dat is nog niet mijn sterkste punt. Daarna hebben we ontelbaar veel keren op het leven getoast met hem en zijn vrienden die na een paar uur ladderzat op de brommer stapten. Schijnt normaal te zijn hier en het gaat altijd (?) goed. Gelukkig reden wij iets stabieler op de brommer de volgende dag, alleen jammer van die lekke band na 5 minuten. Is nog best lastig om dan soepel de bocht door te gaan.

Nu zitten we op het vliegveld om naar Hanoi te gaan. Weer een mooie nieuwe stad te ontdekken en er schijnen daar heel goede kooklessen te zijn, dus ik weet al waar ik, voor een dag ga zijn. Zo kan ik Fifi ook weer leren om een Springroll en Pho Bo (rundvlees-noodlesoep) te maken. Ik denk dat ik ook maar ga aansluiten bij de Hanoians die ’s morgens vroeg Tai Chi-en rond het meer in het midden van de stad. Lekker Zen… Het weekend hebben we samen en waarschijnlijk gaan we dan naar een National park in de buurt van Hanoi om de rust op te zoeken. Het lijkt me heerlijk om niet te rennen voor je leven als je een straat over wilt steken. Want, als je namelijk blijft denken dat voetgangers voorrang hebben op een zebrapad, kan het slecht met je aflopen. Zebrapaden zijn er alleen maar om de weg op te leuken. Met de ogen dicht en hopen op het beste is nog de beste manier! O ja..en niet vergeten in welk land je bent, zodat je wel de goede kant opkijkt voordat je oversteekt. Wat voor een aardig groot verassingeffect kan zorgen, kan ik uit eigen ervaring vertellen..

Short Cuts - het leven in Bogor is mooi

Mooi leven: elke ochtend opstaan om 7u, krantje lezen in de zon op de veranda, kopje koffie, fruitshake, eventueel een bord nasi, vogeltjes en hun geluiden, het geluid van de mensen die met hun etenswaar op karretjes langs komen lopen of fietsen... - en dan moet ik op de Vespa naar kantoor, en word er thuis hard Bahasa Indonesia bestudeerd, zodat je met iedereen kan praten en kan vertalen voor je vriendje die duidelijk trager is op dat gebied.. Op de brommer naar de les, of op de Vespa cruisen door de bergen in het weekend.. (daarover later meer). Het golfplaten dakje is vernieuwd, en nu hebben we doorzichtige golfplaten (over 'pimp my crib gesproken)..
We hebben (nieuwe) hobbies: Tuinieren - met de briljante verdeling carola - groente/kruiden/'belangrijk' groen, en joost - bloemetjes (en nee, dat is helemaal niet gay, je hebt ook mannelijke bloemen, die testosteron schreeuwen, en je kan bloemen gaan halen op de Vespa, en niet onbelangrijk, er komen vogels op af als het goed is).... En de groentechef van de tuin is het vaak wel eens met de bloemetjeskeuze..

Op magische wijze zijn de kleren zelfs gestreken als Fifi (of 'pipi" zoals ze zelf zegt) er een dagje niet is
maar wij hebben ook andere verrassingen: kom je terug uit Jambi, en hoor je dat er een nieuw slot zit op de buitendeur die niet op slot kon. Mooi! geregeld! We zijn nu helemaal veilig! of? Het was toch .. een schuifdeur? Vitrage: Niet helemaal onze smaak, en dus vernieuwd. Mensen van de winkel langs laten komen om het op te meten, maar een paar uur meten en een paar dage later heb je dan 'Vitrasie' die te lang is... maar vitrasie mensen kunnen ook heel goed gordijnrails hoger hangen, dus dat komt allemaal goed... behalve als dat bij sommige ramen niet kan.... Jammer, maar back to the drawing board, jongens... Volgende dag hangt het dan, op de goede lengte, en blijkt dat we bij 1 van de ramen 10 meter breed vitrasie aan 1 stuk hebben, terwijl de opening in het midden zit.... niet handig, ware het niet dat we hier langsfietsende kleer- en vitrasie makers hebben, die dan voor een klein bedrag de vitrasie op maat maken in je garage (en veel netter dan de originele vitrasiemensen...) Mooie Vespa in die garage trouwens...

En s'avonds zitten we op de veranda samen met Beavis met een lemon squash soda of een biertje (maar nu sinds kort ook met gin tonic of koude witte wijn), en dan luisteren we naar de krekels, het gegalm van de moskeeen, kijken we naar de zwaluwen en vleermuizen, iets later naar de vliegende honden/andere fruitbats die de papayas uit onze boom eten (photocredit v carola), en nog iets later naar de civetkat die hetzelfde doet...

en dat is zo ontzettend mooi.