Hanoi en omgeving

We zitten inmiddels alweer ruim twee weken in Vietnam en het is heerlijk. Joost is druk aan het werk, maar heeft genoeg tijd om ’s avond lekker uit eten te gaan en in de weekenden met mij op pad te gaan. Vorige week waren de bazen van Joost er en zijn we elke avond met z’n allen uit eten geweest. Wat vaak eindigde in een bier café en de beruchte kater de volgende morgen. Leuke mensen!!

Afgelopen weekend zijn we naar Cat Ba eiland geweest in Ha Long Bay. Puur genieten. Privé bootje, beetje zwemmen, grotten bekijken en drijvende winkeltjes met koud bier. Niet te vergeten de overheerlijke krab, kreeft en garnalen. Heel hard proberen om wakker te blijven om het Nederlands elftal in actie te zien, maar dan net zo hard weer in slaap vallen. Gelukkig houden ze hier erg van voetbal, dus als je ’s ochtends de herhaling niet gezien hebt is er heel snel wel iemand die zegt: “Ha Lan, number 1”. Helemaal mee eens. Altijd een leuke manier om een gesprek te beginnen als je weer eens achterop een brommer naar de andere kant van de stad wil. Dan heb je ook wat afleiding van het drukke verkeer, waar ik elke keer weer blij ben als ik het er levend vanaf heb gebracht.

Vorige week heb ik kookles gehad en ben nu bepakt met kilo’s rijstpapier om verse loempia’s mee te maken. Koken kunnen ze hier zeker. Achter elke gerecht zit ook een gedachte. Zo eet men op warme dagen alleen maar vis en schaaldieren, op koude (?) dagen vlees en mag er alleen maar hond gegeten worden nadat het volle maan is geweest. Vanaf morgen dus. Ze koken hier vanuit de ying-yang gedachte, dus alles moet in balans zijn. Nou weet ik niet of de soep die ik gisteren op de markt heb gegeten erg in balans was, maar het blijft leuk om iets te eten waarvan je absoluut niet weet wat het is. Als ik dan aan Joost vertel hoe het eruit zag, haalt hij zijn anatomielessen weer naar boven en kon mij vertellen dat het waarschijnlijk varkenslongen geweest zijn. Jummie…vooral met veel pepers..

Joost heeft deze week een meeting met mensen van de WHO en en FAO. Niet het leukste wat hij kan verzinnen, maar zeker nodig om dingen gedaan te krijgen. Status is hier erg belangrijk en zo kan het dus gebeuren dat mensen waarmee je zaken moet doen, niet met je praten, omdat jij niet de hoogste baas bent. Ik vind het maar knap dat hij daarmee om kan gaan. Ik zou niet weten hoe is zou reageren als mensen je negeren en misbruik maken van hun malafide verkregen macht. Gelukkig kan ik ’s avonds voor een luisterend oor en koud bier zorgen.

Vanmiddag heb ik een telefonisch gesprek met SOS International om te kijken of ik voor hun zou kunnen werken in Indonesië. Ik ben zelfs een beetje zenuwachtig en heb mijn medische Engels maar weer uit de kast gehaald. Ik ben benieuwd!

ps: het gaat inderdaad wel erg vaak over bier, maar we hebben dan ook wat in te halen. Als die baan nou niets wordt kan ik altijd nog de eerste AA in Indonesie gaan oprichten :)