Home sweet home.

We zijn alweer een weekje terug uit Vietnam en het was heerlijk weer thuis te komen. Drie weken lang hebben Udin en Fifi het rijk alleen gehad en alles was perfect geregeld. De rekeningen waren betaald bij de bank, (automatische overschrijvingen kennen ze niet hier) Beavis was goed gevoed en de tuin stond volop in bloei. De dingen lagen weliswaar op een iets andere plek, maar dat heeft dan weer te maken met het verschil van opvatting van het woord: Privacy. Dat is echt iets waar we in Nederland zoveel waarde aan hechten, maar eenmaal hier moet je erg je best doen om een grens te bewaken. Zo moet je nooit dingen laten liggen zoals bonnetjes, want je kan er zeker van zijn dat die gelezen en becommentarieerd worden. Zo kan het voorkomen dat Fifi mij vraagt waarom ik zo en zoveel voor iets betaald hebt, terwijl het ergens anders veel goedkoper is of dat de papieren in de brommer van Joost niet goed lagen en ze ze maar even beter opgeborgen heeft. Ik moest daar in het begin best aan wennen, maar inmiddels ben ik goed geworden in het gelijk opbergen van vertrouwelijke informatie. De rest wordt dus allemaal gelezen en bekeken en voorzien van commentaar. Ach..is weer wat anders dan bespreken hoe duur de kip vandaag moet zijn.

Onze spullen uit Nederland staan nog steeds in de haven van Jakarta. Ik begin nu toch echt ongeduldig te worden na 2 1/2 maand en ben bijna geneigd om even bij die meneer langs te gaan die er al die tijd al over doet om 1 brief te typen. Misschien heeft hij hulp nodig?? Nee.. niet verstandig, want dan duurt het zeker weer een paar maanden langer. Niet dat we onze hele inboedel hebben verscheept, maar het zou toch lekker zijn als je je eigen dingetjes (en vooral kleding) om je heen hebt. Het wachten is dus op een werk visum voor Joost en dan pas kan er van alles geregeld worden. Waaronder een rijbewijs, bankrekening, auto kopen en ga zo maar door.
Sophie, Kevin en de kinderen komen 2 augustus al en ik hoop echt dat voor die tijd de spullen er zijn. Anders hebben ze wat te doen, toch?? ;) Mijn ouders komen daarna, maar die zullen het vast ook niet erg vinden om dozen uit te pakken.

Wat betreft een baan voor mij gaat het allemaal "pelan pelan", rustig aan dus. Ik heb nog steeds contact met SOS international om patiënten voor hun te repatriëren en ik was vorige week in 1 van hun klinieken in Jakarta en heb gelijk mijn CV bij de dokter achter gelaten. Tja.. waarom de dingen niet combineren?
Gelukkig is hier genoeg te doen en leer ik elke dag nieuwe woorden en ben goed geworden in het bekleden van stoelen, papaya bomen planten, bekijken hoe die vervolgens compleet opgegeten worden door kleine, voor mij onbekende, beestjes en afdingen op de markt. Kortom: Ik geniet van de vrije tijd.

We hebben inmiddels meer mensen ontmoet hier en zijn afgelopen vrijdag in de enige kroeg die Bogor rijk is geweest. Met kroeg bedoel ik dan, een gelegenheid waar je gewoon een biertje kan drinken. (zie ik hier een rode draad?) Het was heerlijk om weer even gewoon Nederlands te kunnen praten en te bespreken waar het volgende feestje is!!