Waar het continu aangesproken worden met “bouleh” in het begin nog wel grappig was, begint het nu we ons wat meer thuis voelen toch wel een beetje vervelend te worden om steeds op je huidskleur te worden aangesproken... Meestal negeer ik het – en met een ipod met koptelefoon op is dat helemaal makkelijk – maar laatst was er even een moment dat we bij ons om de hoek weer een beetje denigrerend met “bouleh, bouleh” werden aangesproken. “Ja- Pinda!” zei ik meteen terug, waarop een redelijk boze blik van die jongens volgde...“weet je dat je net hebt gezegd dat ze moeten verhuizen?” zei Carola...
Euh..
Nee dus, en dat lijkt me ook een heel slechte zin om tegen dat soort jongens in de buurt te zeggen...
Typisch een geval van niet handig dat ik de taal nog steeds niet beheers...
- Maar het is wel een echte VOC mentaliteit.. ;-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten