Oma

Ik schrijf dit bericht vanuit Krimpen aan den IJssel. Gisteren ben ik aangekomen in Nederland, omdat mijn Oma afgelopen zondag overleden is. Ze was al een lange tijd ziek en de laatste drie weken ging het erg achteruit. Dan realiseer ik me maar al te goed, dat Indonesië niet om de hoek ik. Ok, je kunt binnen een dag terug in Nederland zijn, maar je komt voor keuzes te staat waar je nooit bij na had gedacht en die je laten nadenken over jezelf en hoe je de dingen ziet. Ik heb Oma nog een aantal keer over de telefoon kunnen spreken en dan zong ze een liedje en zei ze dat het niet zo lekker met haar ging, maar dat ze heerlijk in bed lag. De laatste week ging dat ook niet meer en heeft ze steeds meer pijnstilling gekregen in het verzorgingshuis waar ze lag en mede daardoor is ze afgelopen zondagmorgen op 91-jarige leeftijd rustig ingeslapen. Ongelooflijk hoe snel de dingen dan kunnen gaan. Internet op, ticket boeken en 24 uur later zit je een broodje oude kaas te eten bij je ouders thuis. Aangezien ik nog niet al teveel verplichtingen heb in Indonesië blijf ik na de crematie nog een weekje en vlieg 2 November weer terug. Wel zo leuk om iedereen even te kunnen zien en me te realiseren dat in een warme omgeving wonen toch leuker is dan in een koude…