Homeleave..

De Indonesische president (SBY, die van die liedjes) lukte het niet om naar Nederland te gaan, maar voor ons was het in October weer tijd voor ons jaarlijkse reisje naar het vaderland. 

 

En waar het vorig jaar iets meer opvallende verschillen tussen NL en Indo opmerken was, was het nu al snel weer gewoon om in NL rond te lopen (wel koud, trouwens).. Dit was natuurlijk geholpen door het enigszins aangepaste ‘pubquiz weekend’ waar ik me meteen in stortte. Deze keer niet een weekendje weg, maar een weekend in Utrecht en bij de mensen thuis komen J.. Leuk om iedereen weer te zien, en met de oud hollandsche pannenkoeken en ditto stoofpeertjes was het een goed nederlandsch begin (en nee, deze jongen is niet beter geworden in het op tijd op afspraken komen..). De volgende dag bij ‘de secretaresse’ was ook opvallend – samenwonen bevordert blijkbaar significant het vermogen om je te kunnen verplaatsen door een kamer … Ehen: rucola rules, en is moeilijk te krijgen in Indo, dus alweer ‘n perfect gekozen maaltijd. Wandelen langs de krommerijn was 3 jaar geleden al mooi, ik probeer er elk jaar even te lopen, en dus nu – zondagmiddag in de zon - was het ook mooooi. Verder sowieso in NL ontzettend genoten van de herfstkleuren, waardoor je beseft dat je die kleurverschillen van de bomen best mist in een land waar alles altijd groen is..

En dan was er natuurlijk een paar dagen Belgie en de bruiloft van mijn kleine zusje. Wij waren allebei getuige, en hebben meegedaan met een fantastisch feest . Note to self: speechen – ok; speechen over emoties – moet aan gewerkt worden... Damnit. Maar superleuk om de nichtjes en neefje weer te zien (in het geval van Ella was het de eerste keer). En da’s raar, maar als je hier in Indo zit, dan is het helemaal niet erg om zo ver weg te zijn, maar als je die kinderen dan ziet, en hoe ze veranderen in de tijd dat je ze niet hebt gezien....

Anyway, het was een mooi feest, tot in de vroege uurtjes. Mooi ook om te feesten met familie die je niet zo vaak ziet.. Trouwens ook leuk om van familieleden waar je het niet van verwacht te horen dat ze ook de blog lezen (hallo, Martijn... :-)

Ook heb ik nog een heel klein beetje geholpen met het verhuisproject van de schoonouders – ‘n klein stukje muur geverfd, net zoals ik iedere keer tijdens het NL verlof heb staan verfen... Hoe dat precies werkt snap ik ook niet, al heeft slaapplaats aanbieden er zeker iets mee te maken ;-)... Desalnietemin was het mooi dat we in Krimpen kamp konden opzetten, en vandaaruit onze afspraken aflopen ondanks de drukte van het verhuizen  – bedankt!

Afspraken zoals Blijdorp – natuurlijk even alle verbouwingen bekeken, en fijn met de diergeneeskundige collega’s gepraat (al was het een beetje kort). Daarna door naar borrel op de Erasmus, waar ik zoals vanouds tot de laatste aanwezigen behoorde – en tegelijkertijd bewezen dat je niet perse naar de eerste hulp afdeling hoeft te gaan om tot de laatste te behoren.. Ik ben echt ZO verantwoordelijk geworden... :-)

En natuurlijk tijd om fotos te maken van nederlandse vogeltjes..

 

Was best een druk schema in NL: mensen bezoeken, netwerken – projecten voorgesteld aan potentiele partners, en daardoor geprobeerd om  me/onszelf in het komende jaar financieel te kunnen ondersteunen.. Hetzelfde verhaal tijdens een korte trip naar Texas voor het congres van Amerikaanse dierentuindierenartsen (waar gelukkig ook tijd was om een beetje vogeltjesfotos maken).. 

Komt goed allemaal volgend jaar..... En tja, misschien ook niet, aangezien iedereen alles wel kan beloven, maar we zien het wel, en lukt het niet, dan is het ook goed. Onzekerheid rules. Of toch niet, anders zou ik niet zo druk netwerken... hmmmm, verwarrend.. :-S

Als afsluiting een paar dagen Friesland – Eernewoude... Nog steeds het mooiste uitzicht van NL, en nu vanuit een fantastisch verbouwd huisje. Vogeltechnisch was het niet het beste moment, maar ’n wijntje, hapjes, en open haard op die mooie plek is RUST.

Niet helemaal toevallig verwijzend naar “het Rustpunt” – vroeger de naam van de woonboot van mijn opa en oma in hetzelfde dorp. Beste plek van NL, en stom dat ik er al 3 jaar niet was geweest.....

Maarja, eenmaal terug in Indo was het weer gedaan met de rust. De Merapi was een beetje aan het ontploffen, er was een tsunami op de Mentawai, dus de ‘ring of fire’ liet weer even van zich horen... We zaten op de laatste vlucht van KLM die nog vloog, aangezien men bang was voor de as in de lucht, maar dat was snel weer omgedraaid, aangezien er best gevlogen kon worden, en ik dus ook meteen naar Sumatra kon vliegen voor een vergadering..

Carola is na aankomst vooral bezig geweest met regelen dat ze kon helpen in het rampgebied bij de Merapi vulkaan, en daar na een paar dagen in een auto vol met enthousiaste vrijwilligers naartoe gereden. Mooie ervaring, maar dat kan ze beter zelf vertellen later..

Ondertussen zijn mijn wereldreddende bezigheden gelimiteerd tot tuinieren, de vijver bijhouden, en vaststellen dat "ik" nu echt heel veel soorten vis heb gekweekt in de vijver.. Waaronder veel nieuw ontstane kleurmutaties, wat ontzettend cool is (nerd...), maar waar ik echt helemaal niets mee te maken had - net zoals t kweken trouwens... 

En aangezien het vrouwtje wel een aantal weken druk aan het wereldredden is in de stofwolk rondom Yogyakarta, zal ik vast iets vaker huishoudelijke mededelingen doen vanuit Bogor...