[beetje oud bericht]
Zoals jullie ondertussen al wel weten hebben we in
Dit is allemaal te danken aan een beetje uit de hand gelopen ideetje, waar ik voorstelde aan mijn collega B van de universiteit in HCMC dat het een goed idée zou zijn om studenten bij ons project te betrekken in de toekomst..
Binnen een week werd er een ‘seminar’ georganiseerd, met een introductie door de decaan, en bijgewoond door mensen op hoge posities op de universiteit, 15 hoog geplaatste staats dierenartsen uit de provincies waar we werken, en meer dan 140 studenten (na 140 raakten we de tel kwijt) – ik mocht daar 2 uur vol praten over de dingen die ik doe, en wil doen in Vietnam, en Mikhail mocht iets vertellen over zijn werk in Zakhalin en andere koude delen van Rusland…
Het was goed georganiseerd, zelfs met 3 studentes als ontvangst dames in de traditionele jurken van het zuiden, waaronder de dames een broek dragen – wat echt zo ontzettend mooi en elegant is, zeker als ze op de fiets zitten, met een hand met de flappen van die jurk aan het stuur… maar voordat ik daar een heel stukje over schrijf (en dat lukt me makkelijk), even terug naar de studenten..
Euh.. oh ja:
Na de seminar werd gevraagd of er mensen geinteresseerd waren om mee te gaan: overal gingen de handjes de lucht in – en ik moet toegeven dat toen ik iedereen bedankte voor hun komst dat ik een flinke brok in mn keel had…
Na afloop gingen we eten met de uitgenodigde hoge piefen in een VIP kamer in een goed restaurant, waar we onder het genot van een paar Heineken biertjes (je moet een beetje luxe doen) de plannen gingen bespreken – of eigenlijk: eten en bier gingen drinken (de karaoke machine werd nog net niet aangezet…).
De afspraak was: n stuk of 4 studenten mee het veld in, en kijken hoe het gaat.
Op de eerste dag kwam het busje dat ik had gehuurd naar ons appartement, om mij, en de vele kisten en tassen met netten, monsterafname materialen, vloeibare stikstof containers, hangmatten, etc op te halen.
Maar tot mijn grote verbazing stonden daar 8 studenten, en een dierenarts/vertaler…… Dat ging dus niet passen in het 12 persoons busje – zeker niet aangezien Mikhail en z’n spullen er ook nog bij moesten…. Dus, nog maar een busje gehuurd…
Een uur later konden we weg –
De studenten zijn in het algemeen 2 jaars studenten, die nog nooit het veld in zijn geweest.. Deze acht stonden dus te wachten in hun strakgestreken donkerblauwe broeken en witte shirts zoals ze die ook op de uni aanhebben… Mij was ook gevraagd ze een beetje zacht te behandelen, en wel te zorgen dat er meerdere keren per dag eten werd gebracht, omdat ze niet ‘bang’ gemaakt moesten worden door hun eerste veld ervaringen, aangezien de bedoeling is dat iig sommige hiervoor opgeleid worden.. “Oeps” of zoiets dacht ik… Hoe gaat dit ooit goed komen…
S’Avonds met z’n allen gegeten op het hoofdkwartier van
De volgende ochtend gingen we weg, na een snel ingeloste reddingsvest-koop actie op de locale markt, aangezien 7 van de 8 niet konden zwemmen… Vlak voor mijn vertrek was er een ‘incident’ in Indo waar een teamlid (niet mijn team) was verdonken omdat hij de rivier over moest en had verteld dat hij kon zwemmen, en dus geen vest nodig had… Foute inschatting.
Deze jongens gingen dus met vest de boot in – ongeacht dat het een heel rustig vaarwater was…
Het was ook mijn eerste keer met zo’n klupje studenten, en dus een echt plan was er niet, maar na een paar dagen hielpen ze heel goed mee, zowel in het moeras als op de markt. Het verbaasde me dat ik 1 keer had gezegd dat we s’ochtends ijs nodig hadden, en dat ze dat elke dag gewoon hadden gehaald voordat ik dat hoefde te vragen –
Met “studenten” moet je niet denken aan de nederlandse student, en al helemaal niet aan het type corpsbal die me normaliter irriteren in de kroeg. Dit zijn nette, bescheiden jongens (ja, jongens… ondanks de traditie van de sterke vrouw in Vietnam, en de vele vrouwenhandjes die na het seminar de lucht ingingen, vond hun leraar B het niet een goed idée om vrouwen mee te nemen het veld in… “heb
je alleen maar last van”.. Aangezien Carola en Helen, onze britse ornitholoog ookin het veld zitten en blijkbaar ook alles kunnen meedoen, heb ik toch vriendelijk gevraagd om de volgende keer ook vrouwen mee te nemen… en dan hoeven ze niet eens van die elegante jurkjes aan te doen van me…;-)
Er was wel verschil tussen de teams, de laatste 2 teams (waaronder die van het ‘dure’ hotel) waren fantastisch, ze werken heel goed mee, zijn enthousiast, en willen ook leuke dingen doen, zoals zwemmen in de rivier – al was het wel met zwemvesten….. We hebben staan kijken vanaf de uitkijktoren, en het was zeer aandoenlijk, die 4 fel oranje vesten in het bruine water…. Het zijn inderdaad een beetje de ‘kinderen’ waar we op passen….
5 opmerkingen:
Na Dokter Joost nu ook Professor Joost...
Volgens mij heb je inderdaad het nodige van zowel je vader als je moeder geërfd. Heel veel succes toegewenst!
Geweldig jouw ervaringen te mogen vertellen voor zo'n 140 studenten.
Moest terugdenken aan mijn presentatie voor 20 Japanners waar uiteindelijk bleek dat maar 2 personen iets engels spraken. Hoe is dat daar in Vietnam met de engelse taal?
wat ik niet had verteld was dat elke zin die ik vertelde werd vertaald door een van de docenten van de universiteit - die eventueel werd verbeterd door een van de experts in de zaal als hij iets niet precies goed vertelde.
Bij de vertaling van Mikhail zijn verhaal was soms wel duidelijk dat hij er maar iets van maakte aAn de hand van de plaatjes, aangezien het zwaar Russische accent niet altijd even makkelijk te verstaan is....
zouden je leraren van Campion eens moeten horen: Joost voor de klas... en zitten er ook Joostjes in de klas? Of zijn zij wel braaf!
Heel leuk verhaal! Zeker met die vertaling er steeds bij. En ik hoop dat er ook meisjes kunnen gaan volgende keer. En plaats een foto van zo een vrouw elegant op de fiets! xxx
Een reactie posten