Feli..

Feli was het makaakje waar we vorig jaar een pootje hebben afgehaald tijdens een middagje klussen in het donker. Feli had een beetje ruzie met de wilde soortgenoten, wat uiteindelijk leidde tot de amputasi.. En het is niet een makkelijk, en voornamelijk verwarrend bestaan geweest voor haar.. Eerst had ze een kat als beste vriend, daarna een klein makaakje van een andere soort (die voordat ik een foto kon maken al zijn wilde vriendjes in het bos is gevolgd), en dus moest ze het met de mensen om zich heen doen.. Ondertussen begint ze een beetje te puberen, en kan de menselijke aandacht niet altijd meer waarderen, al komt ze soms uit het niets opeens even buurten en klimt in je benen, of even door het raam in het kantoor.. En als je dan even niet oplet, krijgt ze het voor elkaar om in no-time een ontzettende puinhoop van een kamer te maken :-)

Ze loopt los rond (behalve 'snachts), verbazingswekkend snel op 3 poten, met goed ontwikkelde armspieren, dus klimmen is ook geen probleem, en heeft nu dus maar nieuwe vrienden gezocht: orangutannetjes.


Om een of andere reden blijft ze het moeilijk vinden om met haar eigen soort om te gaan, en ik heb haar al meerdere keren weer aan elkaar moeten naaien na een ongelukkig afgelopen ontmoeting met haar eigen soort... Ligt echt heelvaak open na dat soort ontmoetingen, wat soms best heftig is, met volledig gescheurde armspieren bijvoorbeeld - die we nu wel goed aan elkaar hebben gezet, dus geen behoefte aan nieuwe amputasi acties.


Ik heb een zwak voor de individuen die niet helemaal bij hun maatschappij passen (vind ik wel herkenbaar :-), en ondanks dat er 600 supercute OUs rondlopen, heeft ze toch echt een speciaal plekje in mijn hart veroverd, dus vandaar deze fotos..
Door alle "ongelukjes", en de verminderde kans op loslaten in de wilde groep makaken die bij ons door het centrum lopen, zijn we genoodzaakt om een andere opvangplek voor haar te vinden, en dan hopelijk kan ze losgelaten worden in een groep makaken in het wild - waar ze moet zijn.. Met haar stompje :-)

 

  Verder is het nog steeds genieten in mijn kamertje in het bos. Echt luxe is het natuurlijk nog steeds niet - en misschien ook wel een goed idee om een eigen huisje te huren als "het" allemaal echt doorgaat begint. Asperge die ik ben, blijkt er een mooi resort met zwembad en bier net een paar km verder te zitten. Handig, van die bezoekjes door donors die een dagelijkse portie bier nodig hebben, en dan kom ik ook eens verder dan het hek van het centrum (en sorry, pa en ma, was ook een hele leuke plek voor jullie geweest om te verblijven, maar die kende ik nog niet...). Dezelfde sekte organisatie heeft ook een paar huizen te huur staan... De chef in NM heeft daar ook een huis, en heeft me verzekerd dat je niet mee hoeft te doen met meditasi sessies, dus misschien de moeite waard...

Anyway, mijn huis: De vloer van het huis heeft een aantal gaten, en aangezien we boven het moeras zitten, hebben mijn huisgenoten een mooie hobby bedacht: VISSEN! Zitten ze daar met hun hengel door de vloer - nou ja, niet met de hengel, maar met het touwtje waar de haak aan zit - al rokend en tv kijkend lekker te vissen. En een mooie maaltijd voorbereid: diepgefrituurde (heel kleine) visjes. Wel zo handig en ontsmettend, aangezien in ieder geval mijn wc regelrecht dat moeras ingaat .. Gewoon niet aan denken als je eet. 


En nog steeds mooie wildlife ervaringen in de kamer als je slaapt... Zo heb ik al een vogel gevangen die 'snachts tegen de muur boven mijn bed knalde en in mijn bed viel, zijn er de nodige grote insecten die zwaar ongecontroleerd overal tegenaan vliegen of overheen lopen, en het is blijkbaar handig om de welbekende regels als "check je kleren voordat je ze aandoet" (schoenen doe ik niet aan, maar anders moet dat natuurlijk ook) na te leven als je niet door grote mieren in je edele delen gebeten wilt worden nadat je je onderbroek aantrekt.. 
En natuurlijk de ratten.. Overal zitten ze - je hoort ze continue door de muren en over het plafond lopen... Ze eten mijn zeep op, en lopen wel eens over me heen als ik slaap. Maaar laatst weer een nieuwe ervaring. Wakker worden door een pijnscheut in je teen is niet leuk. Snel zaklamp aan, en zag m nog net wegrennen... Door tot bloedens toe in mijn teen te bijten gaan we geen vrienden worden, ratje...
Ondertussen zijn er in ieder geval 5 minder :-)
wel mooi uitzicht uit mijn raam 'sochtends rond 6am...