Cacing

Nog even een stukje over de jeugd in de buurt. Elke dag spelen de kinderen uit de kampung voor de deur en ik had al snel vriendjes gemaakt. Zo af en toe ga ik bij ze zitten en vertel ik over Nederland. Ze vragen me het hemd van het lijf en vinden het maar raar dat de mensen in Nederland aardappels en brood eten. Er gaat hier een gezegde dat zegt: hoe meer brood een mens eet, hoe slechter zijn Bahasa Indonesisch is. Misschien niet helemaal goed vertaald, maar ik vind het wel grappig. Misschien is dat de reden dat ik niet echt meer vooruit ga met de taal. Ik op mijn beurt leer weer wat straattaal bij en ken inmiddels al de bijnamen van iedereen. Op een gegeven moment kwamen ze erachter dat er best wel wat speelgoed in huis aanwezig was en zodoende wordt er nu voor de deur gebadmintond, gefrisbeed en gevoetbald. Op een dag ging ik een keer naar de warung op mijn oogverblindend mooie, rode kronan fiets. Dat hadden ze dus net gezien en ik was de pineut. Op toerbeurt mochten ze achter en voorop en reed ik berg op en af door de buurt. Het zijn er dus een stuk of 15, dus je kunt je voorstellen hoe afgepeigerd ik was na het 5^e rondje. (Het speelt zeker ook mee dat het die dag 34 graden was..) Sindsdien ben ik de “Ojek” van de buurt. Een Ojek is een brommer taxi.

Ik leer ze af en toe ook wat Engelse woorden en laatst zaten we met z’n allen op straat de woorden door te nemen die ze die dag op school geleerd hadden. Dat waren dieren en planten. Toen we bij de insecten aankwamen en ik niet helemaal begreep wat ze nou bedoelde met “cacing” wees er 1 naar de broek van de allerkleinste, waar in zijn kruis een gat te zien was. Iedereen gierde van het lachen, maar bij mij was het kwartje nog steeds niet gevallen. Toen ik later het woordenboek erop na sloeg bleek het dus “worm” te betekenen. Echt te grappig en weer wat geleerd.