Bali Zen

Ik ben weer terug uit Bali. Wat een heerlijk eiland!! Ik heb me dus een week lang goed laten verwennen in het noorden van Bali en ben helemaal Zen. Het was drie uur rijden vanaf Denpasar en al rijdend door de grote steden met alle luxe en bezigheden, wordt de omgeving langzaam meer bergachtig, groen en stiller, met als toetje een geweldig uitzicht over de oceaan. Het was een waar paradijs en zal niet teveel uitwijden over mijn dagelijkse massage en zwemmen met dolfijnen, maar “het vakantiegevoel” was er zeker! Ik heb verschillende uitstapjes gemaakt en soms gewoon gewandeld door het dorp of lui gehangen aan het strand. Op zaterdag had het personeel een bedrijfsuitje en de gasten waren uitgenodigd. Zo stond ik dus binnen de kortste keren in de Botanische tuin van Bali met een fles op mijn hoofd te balanceren. Zo van: wie het snelst kan lopen met een fles op zijn hoofd. Vinden ze leuk en ik heb nog veel te oefenen.

Zondag een brommer gehuurd en samen met een Duitse jongen riching de heet water bronnen en een Boedhistische tempel gegaan. Net na de gemiste afslag, stond ik al een tijdje stil aan de kant van de weg en knalde er een andere brommer achterop mij met zijn hele gezin. Heb je de “snel”weg en de grote stad overleefd, gebeurd dit. Iedereen van slag, het hele gezin op de grond en mensen kwamen aanrennen, zo  stonden er binnen 10 seconden wel 50 mensen om ons heen. Ja, sta je dan... Eerst maar even gekeken of niemand  ernstig gewond was en de boel laten afkoelen. Toen begon het onderhandelen en helaas, hoe je het ook went of keert, jij als buitenlander hebt het altijd gedaan. Ookal weet iedereen dat het duidelijk niet mijn fout is, maar daar wordt niet naar gekeken. Het hele gezin wilde naar de dokter (wat mij bij de jongste van 4 ook wel een goed idee leek, aangezien er een flinke blauwe plek was op nierhoogte) en zijn brommer moest gemaakt worden. Het is waar, voor de lokale mensen is dat heel veel geld en realiseerde ik me al snel dat het het beste was om gewoon te betalen en geen discussie aan te gaan over het feit dat ik stilstond en hij achterop mij knalde, ook om vervelende situaties te voorkomen. (euh..50 tegen 2 is nou niet echt iets waar je enige kans maakt) Aan de ene kant redelijk frustrerend, maar aan de andere kant..ach.. zo werkt dat nou eenmaal hier. Ik was allang blij dat we er allemaal goed vanaf gekomen zijn, op wat blauwe plekken na. Hoe zat dat ook alweer met hoog energetisch trauma en pijn in je nek?? J  

Heb mezelf bij elkaar geraapt, ijs gekocht om wat inmiddels gezwollen plekken te koelen en weer verder  gegaan. Gelukkig kon mijn brommer rijden en is hij de volgende dag hier en daar wat opgelapt. Maar, de meneer vond het niet zo’n goed idee dat ik hem nog een dag zou huren. Ja..vrouwen en brommers...ik hoorde hem denken.  Eind goed, al goed..

Verder geluierd en de laatste avond bij lokale mensen, die ik op straat was tegen gekomen gaan eten. Het was de dag erna feestdag, dus ze hadden flink uitgepakt. Overigens is dat “bij iemand gaan eten” heel letterlijk, want de mensen zullen nooit eten voordat jij gegeten hebt. Zo zat ik  dus lekker te smikkelen met 6 paar ogen op mij gericht. Gelukkig werden de vele biertjes die daarna gedronken werden wel gedeeld en werd ik, ietwat aangeschoten, achterop de brommer weer thuisgebracht. Hieronder een kleine impressie van Bali.

 

 

           

    

 

Nu weer in Bogor.Het regent al een paar uur en daar kan ik van blijven genieten. Was vergeten de ramen dicht te doen en na drie seconden buiten, ben je doorweekt. Lang leve (het einde van) het regenseizoen!! Maar het volgende tripje zit er alweer aan te komen. Donderdag rijden we naar Pangandaran. Aan de kust in West Java. Schijnt geweldig te zijn daar en de rit ernaartoe, via Bandung, zal ook een hele beleving zijn. Wordt vervolgd dus. Eerst maar even met de auto naar de garage vandaag, want het eens zo onschuldige kraakje bij het rechter voorwiel, klinkt inmiddels alles behalve betrouwbaar.