Wie een kuil graaft....

Tja, dat was het laatste dat wij van ons hadden laten horen: “Joost heeft de laatste dag op het werk gehad, en is nu een kuil aan het graven in de tuin..”

Ik kan niet zo goed stil zitten, dus dat leek me een goede en leuke afleiding – Mooi werk, beetje bikkelen met scheppen en aarde enzo, en creatief bouwen..

Maargoed, eerst even terug naar de laatste dagen op kantoor in december; die bestonden vooral uit dingen opruimen, netjes achterlaten, en blijzijn dat het er bijna opzit etc. 

Wat die dagen dan wel weer leuk maakte, was tijdens de kerstdagen een weekje s’ochtends invallen in de kliniek van het lori’s en makaken opvangcentrum in Ciapus, net buiten Bogor. Ik had in de afgelopen jaren wel vaker met hun samengewerkt, o.a. aan een makaken-malaria project (samen met de Oxford universiteit), maar had er nooit ingevallen. Klinisch werk met apen vind ik leuk, het brengt me terug naar mijn 'roots' van de wilde dieren/primaten geneeskunde in Thailand, ik deed de organisatie een plezier aangezien ze geen dierenarts hadden op dat moment, het is een goed begin voor het geplande ‘free-lance werk’ in 2011, en de rit ernaartoe op de nieuwe brommer is mooi – win-win-win-win-win situatie :-). Ik stond elke ochtend met veel plezier om half 6 naast mn bed om in 30 minuten - zonder verkeer (!!) – de Salak vulkaan op te rijden, en te genieten van de verschuivende lichtval op het bos. 

Die lori's zijn zulke rare maar zulke moooooie aapjes.. Het zijn allemaal bedreigde soorten, en ze hebben het echt heel zwaar aangezien ze nogal klein en aaibaar zijn en dus vaak worden gevangen waarna hun tandjes bruut worden geknipt zodat ze de nieuwe eigenaar niet bijten - wat dan weer leidt tot kaakabcessen en veel ellende waaaronder dat ze nooit meer uitgezet in het wild kunnen worden..... trieste bedoeling.... Maar mooi om een klein deel van de inbeslag genomen dieren zo goed te kunnen helpen dat ze weer vrijgelaten kunnen worden...

De 29^e was ik klaar met de aapjes, en konden we nog op tijd in Bali zijn voor oud en nieuw en daarna een weekje relaxen.

Op 8 januari had ik een afscheidslunch georganiseerd voor de colega’s op kantoor. Nou ja, georganiseerd – ik had aan mijn team gevraagd het te regelen, en ik heb betaald. Dat is hoe ik zoiets organiseer.

Ditmaal een afscheid zonder alcohol - dus ook zonder bijbehorende genante momenten/bezoek aan de eerste hulp afdeling, etc – maar gewoon lopend buffet met een glaasje thee. Mooi hoe dat werkt hier als je voornamelijk moslim collega’s hebt.. 

De countrydirector vertelde me in haar speech dat dit niet het einde maar een “nieuw begin” zou zijn, zeker aangezien we een aantal plannen hebben over mogelijke samenwerking in de toekomst, op projecten waar ik geen tijd aan mocht besteden toen ik nog voor de veterinaire tak van de organisatie werkte, omdat [edit: verdere zinnen echt wissen] dus dat deed me wel goed. Verder kreeg ik van mijn team, maar voornamelijk van L en N (de drijvende krachten van mijn team, en het stiekeme koppel wat nooit geaccepteerd gaat worden door hun families omdat ze/hun families in een andere god geloven....grrr....) een gesigneerd fotoboek over wildlife in Indonesie, en de fotograaf was ook uitgenodigd.. Mooi..   

Maargoed, ik heb al wel vaker laten blijken dat ik er niet zo blij mee was dat ik mijn team ‘in de steek’ moest laten.. En ik sta ook al niet bekend om mijn vermogen om emoties helemaal weg te sluizen, dus leuk is zo’n afscheid - met bijbehorende speech - niet echt voor deze jongen. Gelukkig gaan de Indo’s net zo moeilijk om met hun emoties, en werd er al snel ongemakkelijk gegrapt en gelachen, dus ging het allemaal helemaal goed, en kon er snel worden gegeten, en was het allemaal gedaan.. :-)

Maarja, toen – na de vakantie in Bali – was ik dus echt werkeloos self-employed/freelance wildlife veterinarian.. En dan ga je graven – of, ja, dat doe ik dan.. ik had al eerder een vijvertje gegraven, en had er wel over nagedacht om nu een zwembad te graven, evt met jacuzzi, eventueel de hele tuin om te graven als soort van zwemparadijs/vijver-aquarium met jacuzzi en 3 meter duikplank, of evt alleen een jacuzzi, maar uiteindelijk heb ik het maar gelaten bij een bescheiden uitbreiding van de vorige vijver. Ook dit vond mijn ‘betere helft’ niet direct een goed plan, maar ik was lekker bezig, viel haar net lastig, en achteraf denk ik dat ze er wel blij mee is...  

Dit is dus hoe het (de uitgebreide vijver) er nu echt uitziet, en die eerste foto heb ik gewoon van het internet geplukt, en heeft niets met onze tuin te maken.. Maar misschien is het een leuk voorbeeld voor een nieuw project.. :-)