Congres...

'n congres in Nieuw Zeeland – vervelend… ;-)


In Nieuw Zeeland zijn ze nogal streng tegen het mogelijk binnen brengen van (mens/dier/plant) ziektes, dus moet je bij aankomst vanalles aangeven. Ik had natuurlijk netjes ingevuld dat ik dierenarts was, maar dan werd er grondiger geinspecteerd: tent werd geopend en gestofzuigd, en schoenen gechecked. “Ik ben bang dat u nog een beetje koeienstront onder uw schoen heeft zitten meneer – ik ga ze even schoonmaken”.. Mooi, man, gratis waterbuffelstront schoonmaken bij binnenkomst - mooi land.

Mooi? ONT-ZET-TOND MOOOOOOI land is het… Ik had zo bedacht dat aangezien het congres aan de zuidkant van het eiland was, dat ik beter naar de noordkant kon vliegen, zodat ik dan een auto ‘moest’ huren om bij het congres te komen – een leuke tocht van zo’n 700km. Ik had 1 dag extra voor- en 3 dagen na het congres, om in vogelvlucht een paar hoogtepunten te bekijken. Jammer dat er zoveel hoogtepunten zijn, want dat betekent dus dat je er heel veel mist in een paar dagen…
Bij de autoverhuur vroegen ze wat ik allemaal ging doen. ‘euh, naar congres, en zometeen eerst naar een café voor een kop koffie zodat ik de lonely planet even kan doorkijken…’ het was allemaal niet echt goed doordacht, maar dat betekent ook dat er niets mis kan gaan, alles dat ik zou zien was mooi meegenomen…. Je kan altijd weer terug gaan.. Er waren wel een paar dingen die ik graag wilde zien: NZ zeeleeuwen, pelsrobben, walvissen, dolfijnen, Keas (die papagaaien die alles stukmaken) en albatrossen.. Als dat zou lukken – mooi. Anders zou ik gewoon meenemen wat ik allemaal zag en meemaakte – ook mooi.

Al snel werd duidelijk waar het Nieuw Zeelandse Crowded House hun "4 seasons in 1 day" vandaan haalden: het kan daar heel snel van sneeuwbui naar zon-blauwe lucht, naar regen (vaak naar regen) gaan.. Hmm, dat zijn er drie..

Dat congres trouwens, was wel my kind of bullride: tussen 8:00-13:00 presentaties, en elke middag excursie! Bij aankomst (ik kende helemaal niemand) dacht ik dat het een beetje saaie bedoeling ging worden, aangezien de gemiddelde leeftijd nogal hoog lag - veel mensen rond /over hun pensioen leeftijd, en vergeleken met andere congressen weinig studenten (en dat waren meestal de mensen waar ik het makkelijkst mee om kon gaan – lekker even weg van de verantwoordelijkheden…) … Maar dat kwam natuurlijk een paar uur later allemaal goed tijdens de ‘wijnproef’ avond, waar ik meteen een pruik op m’n kop kreeg als nieuw lid en Indo representative – en iedereen weet: met een rare pruik op is het meteen feest (zucht..) – maar, niet gehinderd door de volle glazen van verschillende wijnen die geproeft moesten worden, brak het toch het ijs wel, en was het heel gezellig. Leuke groep mensen die ozzie wildlife/zoo vets… Al had ik natuurlijk een heleboel dingen (scheermes, nette schoenen,etc) thuis kunnen laten, want mijn presentatie kon gewoon ongeschoren, en op slippers – heerlijk.

Wat ook leuk is is om een keer voor een hele andere groep mensen te praten, die dan helemaal ontroerd worden door de afschuwelijke omstandigheden in de wildlife trade, en het “goede werk” dat ik doe... Soms vergeet je blijkbaar hoe diep triest het allemaal is als je aan het werk bent, want ik heb mensen echt geschokkeerd met sommige plaatjes, waarvan ik zelf dacht dat die wel mee vielen (net als sommige reacties op blogstukjes die ik niet echt verwacht)… Ik weet het ook wel, en uit zelfbescherming probeer ik om de ellende bij jagers en op de markten bewust niet mee te maken, maar gewoon het werk te doen, foto's maken (verstoppen achter een camera is handig soms) en het later met harde feiten aan proberen te pakken... Maar die erkenning van je collegas is wel fijn zo nu en dan - zo’n duwtje in de rug heb ik zo nu en dan wel nodig. Het hele verhuizen naar zuid-oost azie en daar wonen en werken is niet altijd feest, laten we wel eerlijk blijven, dus dan komt een beetje erkenning wel van pas..
En dus moet ik volgend jaar maar naar Tasmanie gaan, waar ze dan het congres hebben. :-)


Wat heel snel duidelijk wordt als je met mensen in NZ praat: de invloed die geintroduceerde dieren/planten/ziektes hebben, is immens. Die rare engelsen vonden het allemaal wel hardstikke mooi in NZ enzo, maar ze misten wel een beetje hun vertrouwde dieren, en als deel van een soort ark van Noah brachten ze nertsen, hermelijnen, bunzingen, konijnen, mussen, allerlei vinken, vanalles en nogwat.. Waar ze niet aan hadden gedacht, was dat de oorspronkelijke flora en fauna daar misschien niet tegen bestand waren…. Hierdoor zijn veel mensen nog steeds bezig met de nadelige effecten van een overvloed aan roofdieren en een steeds kleiner wordend aantal oorspronkelijke NZ diersoorten die daar niet bestand tegen zijn, en waardoor er dus veel soorten zijn waar er nog maar heel weinig van over zijn.. Aan de andere kant kan je geen National park in gaan zonder veel ratten/roofdieren vallen of borden met waarschuwingen voor vergif dat is gedropt in het gebied tegen te komen, wat ook wel weer raar is.. Er wordt veel geprobeerd, maar het is steeds meer vechten tegen de bierkaai.. jammer, maar heel stimulerend om een paar gedreven mensen over de problemen te horen praten..

Heel kort ff de excursies:
veel wandelen door de regenwouden,

langs de kust – prachtig uitzicht,

zeeleeuwen, pelsrobben, pinguins, vogeltjes kijken - fantastisch!!

Na het congres met B., 1 van de dierenartsen van de dierentuin van de krokodillenjager (nu van z’n weduwe en irritante kind) naar Fjordland gereden, waar ook veel scenes van lord of the rings zijn opgenomen. Crikey! De rust, frisse lucht, uitzicht, vogeltjes, helder en koel water wat je gewoon rechtstreeks uit het meer kan drinken… Fantastisch…

De volgende dag via het vliegveld (om B af te zetten) naar de enige royal albatros kolonie op het vast land.

Die jongens wegen zo’n 10kg, en hebben een vleugelspan van een meter of 4.. Als ze kunnen vliegen, maken ze meteen een ommetje naar Chile waar zee en tijdje blijven, om daarna een aantal jaar rond Antarctica te vliegen en niet meer aan land te komen. Als ze dan 7 zijn komen ze weer terug naar Dunedin (Djoenieeedin), om een koppel te vormen en forever bij elkaar te blijven.. aaaaaarhh.. leuk om te zien hoe de jonge mannetjes de vrouwtjes proberen te imponeren, en met hangend hoofd weglopen als het mislukt, om dan vol goede moed naar het volgende vrouwtje te gaan..

Tijdens zonsondergang komen de kleine blauwe pinguins aan land om naar hun nesten bergop te lope nom hun jongen te voeren, waardoor het een heleboel fantastisch lawaai van schreeuwende pinguins wordt…

Kaikoura was vroeger de walvisvaarder hoofdplaats van NZ. Dat betekent dus waarschijnlijk dat er veel walvissen zitten, en nu is het de whalewatch hoofdplaats van NZ. Het is maaar 2uur noord van Christchurch, dus daar moest ik ook heen.

Het hele jaar zitten daar potvissen, en die had ik nog nooit in het echt gezien. We waren ontzettend gelukkig om 6 van die units te mogen zien, meestal zien mensen er hooguit 2..


Ik kan best emotioneel worden van dat soort encounters, al was het minder erg dan bij de bultrug walvissen, die op een of andere manier NOG fantastischer zijn. Maar kijk nou:...

Resumerend: Persoonlijk records voor Oostelijkste en Zuidelijkste punt op de wereld.. Keas uiteindelijk niet gezien, maar ZOveel wel.. Fantastische ervaring..

en schapen natuurlijk - veel schapen..