Pusing..

Nog even een klein vervolg op de inzamelingsactie. Het gaat goed en we zijn nu bezig met de aankoop van materiaal om een babybad te bouwen , een nieuwe WC te plaatsen en het dak waar de was te drogen hangt lekvrij te maken. Het gaat niet geheel zonder kopzorgen (of zoals men hier zegt: pusing..) maar dat had ik ook niet verwacht. Je hoopt dat de mensen die je inschakelt om dingen te regelen eerlijk zijn, omdat het voor een goed doel is, maar dat is dus niet altijd zo. (hoe naïef kun je zijn) Je moet hele duidelijke afspraken maken en van tevoren een dagsalaris afspreken en om bonnetjes vragen die niet zelf geschreven zijn, maar echt van de winkel komen waar het materiaal gekocht is.  Een leuke uitdaging, want je moet continue een stapje vooruit denken en alle gaten dichten die eventueel de ruimte kunnen geven tot oplichten.  

Nou dacht ik dat ik dat al aardig onder de knie had, maar mensen verbazen mij elke keer weer met inventieve smoesjes en redenen waarom het opeens twee keer zo duur is. Zo had ik iemand laten komen om de koelkasten te repareren en via onze hulp (die familie van hem is) een dagsalaris afgesproken met deze man. Helaas heeft zij dat niet tegen hem gezegd en vroeg hij na een paar uur sleutelen aan de koelkast in het weeshuis een bedrag wat drie keer zo hoog was als het bedrag wat we afgesproken hadden. (dacht ik) Ja… daar sta je dan… Ik ben vandaag even langsgegaan om te kijken of het allemaal goed is gegaan en zo kwam ik er dus achter. De mensen van het weeshuis hebben het geld moeten voorschieten, terwijl ik afgesproken had dat ik hem vandaag zou betalen. Ik wilde namelijk niet dat de reparatie het weeshuis ook maar iets zou kosten. Als klap op de vuurpijl had hij mij nog willen vertellen dat ik hem nog moest betalen, middels een nepbon voor zijn salaris.  Wat dan te doen? Hij is goed in zijn werk en weet wat hij doet. Dat soort mensen vind je niet makkelijk hier. Meestal gaat het er na een reparatie niet op vooruit of misschien wel stuk. Zo hebben wij inmiddels al een aantal keer mogen ervaren. Dus.. even de ogen dicht en ervan leren. “Tutup mata”  is dan ook een bekende uitspraak hier (even je ogen sluiten) Kijk, je kunt wel boos worden, maar hij heeft gewoon een ruimte gezien waarin hij deze situatie in zijn voordeel kon draaien.

Een jaar geleden zou dit mij woedend gemaakt hebben (en dat doet het me nog wel een beetje), maar met boos worden bereik je hier helemaal niets. Je komt er niet achter hoe het nou echt gegaan is en als je hem ermee confronteert, wordt het glashard ontkent of er wordt een verhaal verteld wat ter plekke uit zijn duim gezogen wordt. Je kunt dan zelf geen kant meer op, behalve hem te vertellen dat hij niet meer hoeft te komen. Dan ben je wel iemand kwijt die weet waar hij mee bezig is. Lastig.. lastig..

Het goede nieuws is dus dat er snel een nieuw bad voor de baby’s gebouwd wordt en de wc deze week al vervangen wordt door eerlijk mensen die gewoon een normaal salaris gaan krijgen. En zo.. blijft alles weer in balans..