Jambi, Sumatra - deel 4 (regenseizoen)

Het kan verkeren – het ene moment lig je nog in je frivate fool filla met oud en nieuw op Lombok, 1.5 dag later lig je op een aftands vrachtscheepje onder een stuk plastic in de stromende regen te slapen.. 2100 aangekomen in Bogor vanuit Lombok, wekker om 0500, en op naar Jambi. Uurtje vliegen, 3 uur met de auto (kan sneller, maar de weg was op sommige delen weggeslagen door de regen..) en naar de aanmeerplaats voor de speedboat. Aldaar werd ik al van veraf begroet door de speedboatpiloot van vorig jaar met: “Joost! Brother!” en was hij een kwartier niet van mijn arm/schouder aft e slaan.. En dat is mooi. Twee uurtjes speedboaten naar Nipah, waar we op het vrachtschip moesten wachten die door het weer en de zee condities pas om 0200 wegkon. Ik had in ieder geval de tijd om even een zwembroek en handdoek te kopen, die ik was vergeten – net als vorig jaar overigens, die man van die winkel moet wel denken: komt er 2 keer per jaar een ‘bule’ in het dorp, en steeds verkoop ik een handdoek en zwembroek… Om 0200 zei de kapitein nog “ik weet niet of we nu moeten gaan, want het gaat wel regenen zo” maar ik had maar een weekje in het veld en wilde dus zo snel mogelijk weg – en zo beland je dus onder een stuk plastic… Wel lekker geslapen, al was het dekzeil natuurlijk net niet groot genoeg om me echt helemaal droog te houden..

En regen dus. Veel regen. En als je in de bush zit zonder water om je mee te wassen (zeewater wast niet lekker, en de rivier is deze tijd van het jaaar ook heel zout), dan is dat een goed moment om water op te vangen , of om je te douchen onder de straal water die van het tentzeil afkomt (en ja, in een moslim land doet men dat met kleding aan - fotolinks onder)

Het team, die al een maand in het veld zaten, bestaat nu naast de 4 vaste krachten uit nog 7 studenten/”vrijwilligers”, en onze locale held H (zie vorig stukje over Jambi). Ik had twee nieuwe studenten meegenomen (er moesten 2 terug naar de uni), en een nieuwe dierenarts, want die hebben we ondertussen wel echt nodig. Leuke groep mensen – elke avond een beetje gitaar spelen en zingen met elkaar bij het kampvuur, en alles samen doen: goede sfeer.

Na de tijgersporen naast het kamp van vorig seizoen is het team wel een beetje paranoide geworden in hun doen en laten (en terecht met sommige dingen zoals niet s’nachts in het donker alleen netten gaan checken, maar altijd met een groep). Ik vroeg de teamleider L. hoe het ging, en toen kwam een moment van stilte, gevolgd door “eergisteren hebben we gegrom gehoord net naast het kamp, en het team is overtuigd dat het een tijger is, en nogal bang”… Hij had geprobeerd te vertellen dat het waaarschijnlijk een hond was ofzo, maar had ze niet kunnen overtuigen, wat mijn taak moest worden. Dus de eerste dag lag ik lekker in de hangmat te chillen (op de plek waar ze het geluid hadden gehoord, aan de rand van het kamp), en toen horde ik het ook. Het was ‘zeker’ geen tijger, want in mijn ervaring grommen die heel anders, maar ook zeker geen hond.. Ik dus de bush in om te kijken wat het was. Na een minuut of vijf gegrom volgen door het bos, dacht ik stiekem toch wel even dat het misschien helemaal niet zo verstandig was wat ik deed, en ben maar teruggegaan (goed he, mam?;-).. Op de plek waar het eerste gegrom vandaan kwam lagen wel verse sporen van een wild zwijn, maar toch, ik had nog nooit een wild zwijn horen grommen, dus je weet maar nooit.. De volgende dag stond ik in het bos dode bomen te kappen met de machete om een visfuik mee vast te zetten in de rivier, en toen liep ik tegen een wilde zwijn familie aan, die al grommend wegliepen – case closed, en het team iets geruster kunnen stellen.

Ik kan trouwens redelijk overweg met een machete, maar net als de meeste jongens van 36jaar heb ik als ik alleen in de bush sta toch nog wel eens de kinderlijke neiging om te kijken of ik een tak in een slag als een ninja door kan hakken.. Dat kan dus blijkbaar, al moet je dan wel zo slim zijn om niet je scheenbeen in het vervolg traject te plaatsten… Resultaat: een flinke snee in mijn been (maarja, beter dan andersom…:-). Jammer dat er geen zuster was.. Maarja, het was een mooie rechte wond die m.b.v pleisters redelijk goed dicht geplakt kon worden.. (volgende keer toch maar een hechtset in de eerste hulp tas doen – was deze keer eigenlijk al de bedoeling..).

De ‘fuik van M.” (onze russische ornitholoog die op oudejaarsdag naar het zeikenhuis moest in Rusland en dus niet mee kon) deed het weer goed. Mooi werk is dat, fuiken zetten in een rivier, en nog mooier is het eruit halen met inhoud – zeker voor het team die de gezouten vis of vis in blik wel beu begon te worden (ze waren een beetje vergeten hoe die fuik werkte).. Verschillende vissen, paling, en een aantal flinke garnalen rijker zat ik de vissen op het strand in de regen schoon te maken met het mes dat vroeger van mijn opa was. Ik gebruik het, net als hijzelf deed, vaak, en moet dan altijd aan hem denken – een mooiere erfenis kan ik me haast niet voorstellen..

Dit is ons derde seizoen in Jambi, en het kamp ziet er steeds mooier en efficienter uit. We hebben nu ook een tweede hands tent van het rode kruis op de kop getikt – ideaal om monsters in af te nemen. Jammer alleen dat hij niet echt, of beter: alles behalve waterdicht is (weet ik ook meteen waarom ze hem verkochten..). En in deze tijd van het jaar zou dat toch wel handig zijn.. maargoed, zeiltje erover, en klaar. Alleen heb je dan binnen de kortste keren een flink mierennest onder je zeiltje.. Die beesten zitten echt overall: even je broek te drogen hangen/ hangmat ophangen, tent opzetten, etc, en binnen een paar uur heb je een nest, inclusief eitjes.. Bizar. En onhandig als het in je broek zit en je dat niet weet als je hem aandoet.

We hebben echt veel vogels van de vorige seizoenen teruggevangen, en dat is goed nieuws: ze leven na twee jaar blijkbaar nog, en komen dus weer naar dezelfde plek terug: goede data voor een artikeltje. Ook hebben we een bar-tailed godwit gevangen met een ring om van het British museum in London. Als die echt uit de UK is komen vliegen, dan is dat fantastisch natuurlijk, al denk ik dat hij door een engels team in zuidoost Azie is gevangen.. Ik ben in ieder geval benieuwd…

De wereld redden dmv boybands gaat het trouwens helemaal worden in 2010....