Back in (blog) town

De laatste keer dat ik wat van me heb laten horen hier was September 2011. Het blog is inmiddels goed bijgehouden door Joost met aapies, Eijkman, Bogor batik, reizen en man-cave. Eigenllijk wel een beetje raar om er weer in te springen, maar vooruit..

Er is veel gebeurd en het laatste wat ik schreef was over de HIV kliniek waar ik als vrijwilliger aan het werk was. Nou, die is dus helaas dicht sinds vorig jaar maart. Zoals dat wel vaker gaat in de wereld van goeddoenerij, was het geld op en was het niet mogelijk om op tijd nieuwe fondsen te vinden. Wel jammer, want ik was inmiddels gepromoveerd tot kliniek manager en we hadden grootse plannen om uit te breiden. Gelukkig is het drop-in center voor de (ex) drugs gebruikers nog open en worden er nog regelmatig bijeenkomsten gehouden.

Maar,.. ik heb de ‘wereld van HIV’ niet helemaal achter gelaten.  Hoewel een een betaalde baan vinden me nog steeds niet gelukt is, doe ik nu onderzoek voor mijn thesis met het Ministerie van Gezondheidszorg. Wat mij tijdens het werk in de kliniek duidelijk is geworden was dat er enorm gediscrimineerd wordt naar mensen met HIV toe. Niet alleen door de maatschappij, maar ook door gezondheidszorg medewerkers. Het is een stille discriminatie die gepaard gaat met langzaam uit de gemeenschap gepest worden, geen verzekeringen kunnen afsluiten, afwijzing door vrienden en familie en geweigerd worden door ziekenhuizen. Dit alles is niet ongewoon en ook niet specifiek voor Indonesië.

Het is me een aantal keer overkomen dat ik nergens terecht kon met een patiënt die duidelijk behandeling in een ziekenhuis nodig had. Er werd dan gezegd dat men geen ‘speciale’ kamer had, geen sterilisatie apparatuur (!!), dat men nog niet getraind was om met ‘dat soort’ mensen om te gaan of blablabla.. Een zwangere HIV positieve patiënte, die met geen mogelijkheid een keizersnede kon betalen (wat de meest veilige manier is om het virus niet over te dragen), moest uiteindelijk op de normale manier bevallen zonder dat de verloskundige of de zusters in het ziekenhuis wisten dat ze HIV had. Voor mij, als zuster, was dat onacceptabel.

Wat ik dus nu aan het doen ben is een survey, om te kijken wat nou eigenlijk bekend is over HIV bij de gezondheidszorg werkers. wat de reden is dat ze bang/terughoudend zijn en ook: wat ze eigenlijk vinden van mensen met HIV. Op mijn brommertje, volgepakt met vragenlijsten, ben ik dus alle publieke gezondheidscentra van Bogor afgegaan.

Nu ben ik bezig met de analyse en de conclusie van het hele verhaal. Er zijn mij veel dingen duidelijk geworden en ik hoop dat ik uiteindelijk, met wat ik ‘zie’, de HIV trainings-programma’s voor de gezondheidszorg medewerkers over HIV kan aanpassen zodat men men minder bang is om met ‘dat soort’ mensen om te gaan. Ook is mij duidelijk geworden dat statistiek een vak apart is, maar wel een leuk vak.

Over 1 maand lever ik mijn thesis in en dan ben ik, na 2 ½ jaar klaar met mijn studie!! Het zal wel even wennen zijn om niet meer in de weekenden te studeren. Er zijn gelukkig genoeg leuke dingen in Bogor, en nu ook Jakarta, om te doen. Zowiezo.. Indonesië blijft een mooi land om te reizen en dat ga ik ook doen in April als mijn ouders hier komen. Wat een heerlijk vooruitzicht dat mijn ouders komen en eindelijk weer wat tijd met ze. Best leuk hoor, ver weg wonen, maar ik vraag me soms af wat ik ze aandoe om als hun enige kind zo ver weg te gaan wonen..

En daarna.. Ik sta inmiddels ook op de lijst voor een missie met Artsen zonder Grenzen. Afgelopen september heb ik een training in Denemarken gehad van deze organisatie en ik ben echt zo blij dat ik door de selectie ben! DE reden dat ik zuster ben geworden is omdat ik de wereld wilde redden (hebben jullie dat misschien eerder gehoord van de co-auteur van dit blog?). De wereld redden met Artsen zonder Grenzen. Zie hier.. missie geslaagd of beter... droom niet vergaan.

Batik Bogor

Hardstikke leuk hoor, Jakarta, maar Bogor heft toch wel een special plekje veroverd op een of andere manier. Vandaar ook de veranderde achtergrond, van een non-specifieke batik naar een “Batik Bogor”.

Dus eentje met hertjes - zoals in de tuin van het paleis, en ook een bloem, zoals die ook in de botanische tuin te vinden is.

Ja, ik vond het zelf ook een beetje moeilijk om te zien , maar ze staan er echt. Een beetje net als die stereogram posters in de jaren 90, waar je "doorheen" moest kijken om het verstopte plaatje te zien. Die waren trouwens knap frustrerend, en het is me nog steeds niet duidelijk of iedereen maar met elkaar meepraatte, of dat er echt iets te zien was - mij lukte het niet, en dus is die link naar dat stukje uit de film Mallrats me altijd bijgebleven..

Die hertjes zijn Chital herten (Axis axis) die eigenlijk helemaal niet oorspronkelijk in Indonesie voorkomen, maar in India/Nepal, en stammen allemaal af van 3 koppeltjes geintroduceerd uit India door Herman Willem Daendels, die tussen 1807-1810 Goeverneur Generaal van Nederlands Indie was. 
Ondertussen staan er een stuk of 900 dacht ik.
Favoriete bezigheid van veel mensen in het weekend is wortels voeren door het hek, en fotos maken, want ze zijn heel tam. Dus goed doorvoed, en zonder een of ander contraceptieprogramma zal dat waarschijnlijk nog veel meer worden.

Die bloem, da's een Amorphophallus titanum, wat in het nederlands letterlijk "Gigantische misvormde penis" betekent, vandaar de gangbare naam: penisbloem. Het is inderdaad een flinke jongen: bladstructuur zo'n 6m hoog en 5m breed, terwijl die met zijn tot 3m lange bloeikolf de grootste onvertakte bloeiwijze van alle bekende planten heeft. De plant komt eigenlijk oorspronkelijk helemaal niet in Bogor voor, maar alleen in Sumatra. Maarja, de Bogorse botanische tuin heeft ze al heel lang, en omarmd als de zijne. Dat omarmen is trouwens niet echt aan te raden, want het ding stinkt ontzettend (vul hier zelf n grap in ...). 

Wat dat betreft had ik dus beter een andere batik Bogor als achtergrond kunnen kiezen, iets met het typische Bogorse mes, of regen ofzo...

Jakarta (2)

Ik vind wildlifedierendokter in het bos spelen nog steeds het allermooiste hoor, don't get me wrong. 
Maar de grote stad kan ook wel leuk zijn op zn tijd. 
Zo was er twee dagen nadat ik mijn man-cave introk 'n concert van Weezer, die "the Blue Album" - hun populairste plaat - in z'n geheel zouden spelen, en een greatest hits sessie zouden doen. Al een hele tijd niet naar geluisterd, maar die Blue Album kan ik nog steeds wel volledig meezingen door overmatig gedraaid back in the days (1994.... 19jaar geleden - brrr...). 
Maargoed, anyway. Ik dus uit het werk tas thuis gedropt, en met de ojek richting concert. Ik had geen kaartje, want volledig vertrouwen in de mensen die vast voor de ingang staan te verkopen. En ja hoor, aangezien ze net waren begonnen, ook nog eens geregeld dat ik kaartje voor halve prijs kreeg. Ik vertrouwde er natuurlijk niets van, dus afgesproken om pas te betalen als het me lukte om binnen te komen, waar de beste meneer kaartjesverkoper mee instemde en een beetje panisch naast het hek stond te zwaaien toen ik eenmaal door de ingang was :-)
Was al weer een tijdje geleden, en dus heerlijk om die sfeer weer eens te proeven. Wat wel onverwacht was, was dat het merendeel van het 10.000 man Indo publiek alles ook luidkeels meezong. Vooral met dit onderstaande nummer, wat dan niet op de blue album stond, maar natuurlijk wel toepasselijk is anywhere in Indonesia, met zn 17.000 eilandjes.

Nou ja, niet altijd natuurlijk, aangezien we ook best flinke regenseizoenen hebben in de gordel van de smaragd. En omdat men niet helemaal heeft geanticipeerd op een uit zn voegen groeiende stad met 11 miljoen permanent wonende mensen (en 16miljoen op werkdagen als je de mensen die in de omgeving zoals Bogor woont, en in Jakarta werkt erbij optelt), en nog steeds n beetje teert op wat de hollanders in Batavia aan sluizen en afwateringssystemen heeft gemaakt.

Die vulkanen net buiten Jakarta waar ik altijd zo vrolijk van word (Gede, Pangrango en Salak), inclusief het gebied van Bogor, daar valt nogal wat regen. 
Bogor wordt ook wel Kota hujan oftewel regen stad (PunkRock!) genoemd, waardoor het dan ook weer de bijnaam "groene stad" heeft. In Bogor valt gemiddeld zo'n 4000mm per jaar. Het gemiddelde voor Nederland ligt rond de 800mm per jaar. En Bogor staat in het Guinness Book of Records als stad met de meeste dagen onweer per jaar (322). En dat onweer is zo fantastisch mooi.

Maarja, die bergen die leiden dat regenwater allemaal richting Jakarta, via 13 grote rivieren die door Jakarta heen lopen naar de Java zee 

Mensen wonen steeds meer en vaker aan de randen van de rivieren in Jakarta, en er wordt zoveel plastic en andere rotzooi in de rivieren gegooid, dat alles gewoon dichtslibt - en dat is onhandig als het waterafvoer betreft. Ik vind het superlieve mensen hier hoor, maar ze maken er wel een ontzettende tyfuszooi van. Ik kan me van vroeger in Nieuwveen het sloot dreggen herinneren, en dat is hier ook al een tijdje niet gedaan. Als dat al ooit is gedaan sinds de hollanders weggingen. En die rivieren moeten gewoon dieper en groter worden om al dat water uit de bergen op te vangen.

Nou is er eigenlijk elk jaar wel een beetje overstroming door de moesson regenstormen in combinatie met rotzooi in de rivieren, slechte afwatering en de lage ligging van de stad. Kijk, die 24.000 hectare (40%) van de stad die onder zeespiegel liggen hebben natuurlijk nog net wat vaker last, en zeker als het ook nog eens vloed is - dan komt het gevaar van twee kanten. 
Bizar vind ik trouwens, dat doordat het drinkwater uit de grond word gehaald, de stad jaarlijks 12-17cm zakt (!!!) - echt, dat soort dingen vind ik heel moeilijk te bevatten..

Begin van dit jaar was de ergste overstroming sinds 2007, er was een 'state of emergency' verklaard, en waren er 20 doden, en 50.000 mensen geevacueerd, met een stuk of 14.000 die wat langer van huis moesten blijven. En dat is niet leuk als je dan met z’n honderden 6 douches moet delen, en toiletaire voorzieningen gewoon slecht zijn. Kijk, back in de days koos ik ervoor om op festivals me bloot te stellen aan dat sort middeleeuwse voorzieningen, maar voor deze mensen is het echt niet leuk.

Ik woon in het middelste niet-blauwe gedeelte van de stad, al begon de ellende zo'n 10minuten lopen bij mij vandaan, al is het natuurlijk niet te vergelijken met de 3m water in de woonkamer die sommige mensen hadden. 
Ik was natuurlijk even ramptoeristje gaan spelen in de buurt, en wat dan voornamelijk opvalt is hoe iedereen de toestand gewoon accepteert, en gebruik maakt van de situatie door de brommer ns even te wassen, of te vissen.. 

En dan word het natuurlijk helemaal belangrijk als de central business district ook word geraakt omdat een dijk doorbreekt. En dan ga je dus grote verliezen oplopen als stad - in totaal heeft dit hele gebeuren zo'n $3.3miljard gekost.... Zonde. Ook het presidentiele paleis bleef niet bespaard (links) - wel een beetje lullig als net de Argentijnse president en de Japanse premier langskomen.. Niet alleen hebben we het gevaar van water uit de bergen, water uit de zee, maar de WHO ging zich er ook nog even mee bemoeien door te zeggen dat we moeten oppassen voor dengue, diarrhee, influenza, leptospirose, en conjunctivitis...

Vriend “Jokowi”, de nieuwe Gouverneur van Jakarta, en volksheld, heeft het allemaal helemaal niet zo makkelijk in z’n eerste maanden in functie. Maar het is een man die van aanpakken houdt, het hart op de goede plek heeft zitten, en wars is van zelfverrijking, corruptie, en eerst de mensen die het het meest nodig hebben wil helpen. Love the guy.

Gelukkig zijn er ook andere heldere geesten mee bezig, die zeggen dat niet alleen de rivieren moeten worden verbreed/diept en meer drainage in de stad moet komen, maar dat je beter kan zorgen dat er minder water van de bergen afstroomt door bv herbebossen van de bergen in het zuiden (weet niet of dat een woord is, maar ik bedoel bomen planten). 

En dat is dus goed nieuws. Actie tegen dat illegale kappen van de bossen. En tegelijk de mangroves in het noorden redden alstublieft, want daar gaat het ook steeds slechter mee, terwijl die toch echt heel belangrijk zijn. 

Al is het dan nu om Jakarta te redden en veel geld te besparen, het milieu en de beestjes hebben er ook baat bij. 
Gelukkig gaan de hollanders zich er ook maar weer eens mee bemoeien, en dijken bouwen en andere verbeteringen aanbrengen. 

Hiernaast de dam net buiten Bogor waar ik altijd ga fietsen, en vlak na de overstromingen bleef er genoeg water richting Jakarta gaan...

Weekend van 26e was nog erger voorspeld, met nog meer regen en ook nog iemand paniek ging zaaien door te zeggen dat de zeedijk in het noorden het zou begeven. Wij hadden ondertussen last-minute besloten om dat weekend een lang weekend Bali te doen, omdat continue regen en overstromingen enzo net iets minder leuk is dan surfen in de zon :-)

10.000!

Woohoo !
10.000!

Ik was gisteren eens de statistiekjes aan het doornemen van deze blog, en zag ik dat de blog bijna 10.000 is bekeken. 
Dus kon ik OF heel vaak achter elkaar de blog openen om die mijlpaal te halen, OF maar eens lopen leuren met de blog bij alle nederlandse facebook contacten.
et voila!
Bij deze bedankt :-)

Dat statistiekjes bekijken is trouwens best grappig. 
Zo kom je erachter dat het meest word gekeken vanuit Nederland en Belgie (duh..). Maar ook heel veel uit duitsland, waar ik dan weer niet een verklaring bij heb. 
Alhoewel, de statistiekjes zeggen ook dat het blogstukje over prono (toen ik dat woord nog normaal spelde) het tweedst populaire stukje was. En dan zie ik in gedachte meteen het beeld voor me van dikke duitsers die indonesische prono googlen en dan op mijn nette blogje terecht komen... IIIIIIEEEEEEEEEEUW, gatver.

Klinkt hardstikke mooi natuurlijk die 10.000 keer bekeken worden, maar door die stomme statistiekjes weet ik nu ook dat 10 daarvan door de google zoekterm "Baywatch wallpaper" komen... Nouja... Daarnaast zijn er ook nog 6 mensen hier beland door te zoeken naar "Mekka bedevaart"..
Jaja, dit blog heeft het allemaal: vogeltjes, aapjes, virusjes, goedgevulde rode badpakken, en religieuze thema reisjes...

Verder wist ik al dat het blog populair is in de familie Valkenburg, maar nu staat het zwart op wit, want op nummer 1 van de verwijzings URLs staat http://saravalkenburg.blogspot.com/ ondanks dat die al ruim n jaar niet heel erg zorgvuldig wordt bijgehouden. 

Maarreuh: bedankt iedereen voor het bekijken van dit blog, of jullie hier nou op zijn gekomen om mijn verhaaltjes te lezen, of viavia gegoogled, het voelt alsof ik best populair ben :-)

En nee - ik heb het op dit moment even niet zo druk op kantoor :-)

Jakarta

Vanaf begin Januari heb ik mijn eigen appartementje man-cave in Jakarta. 

Ja, ik heb heel lang een grote mond gehad dat het heen en weer reizen allemaal wel mee viel, en dat mensen gewoon niet zo moeten zeuren over het verkeer, en dat je toch gewoon krantje kan lezen, DVDtje kan kijken, etc in de file. Maar als je een paar weken achter elkaar een dagelijkse reistijd hebt van 'n uur of 6-7, om op kantoor (54km van huis) te komen, dan word ook deze jongen meneer echt poepchagrijnig. Het toppunt was volgens mij dat ik een heel seizoen van een tv programma, plus een film van 3uur had gezien in 2 dagen, naast het luisteren naar radio als het ff wel doorrijdt (safety first natuurlijk.. ;-)

Er word nog steeds veel gebouwd in Jakarta, en veel ge/ver-kocht. Er worden overal in de stad grote, en steeds luxere wooncomplexen gebouwd die je nooit meer uithoeft - ever (alles erop en eraan, sportvelden, zwembad, sauna, shoppingmall, ziekenhuis, school, kantoor, etc) waarvan dicht bij kantoor twee complexen die ik dus maar eens ging bezoeken. Van wat er al is gebouwd, was alles verkocht/huurd, en van de torens die nog gebouwd moeten worden, zouden in 2015 appartementen vrijkomen.. Maarja, dan woon je dus wel nog een paar jaar in een bouwput, dus niet een goed idee..

Dus maar op internet gaat kijken, en dan blijkt dat er VEEL te huur staat, ook in die complexen - waar blijkbaar veel appartementen leeg staan. Mensen hier kopen gewoon appartementen in bulk, en proberen dat dan te verhuren als investasi (wat overigens niet altijd lukt aangezien sommige panden heeeel lang leeg staan..)
Crisis - daar doen wij hier niet aan, en ook niet aan gemuts over fiscaal aftrekbare hypotheek rente, bijleenregeling, goedkoperwonenregeling, scheefwonen problematiek, of een van die andere vele dingen waar mensen in het rijke westen zich blijkbaar druk over kunnen maken.. 

Maargoed, eigenlijk de eerste waar ik ging kijken uit mijn lijstje met potentieel leuke appartementen vond ik gelijk leuk, en voelde goed: Salemba Residence ligt dicht bij werk, mooi uitzicht vanaf de 20e, zwembad, kleine gym, 2 badmintoncourts (niet dat ik verwacht daar gebruik van te gaan maken, maartoch), veilige parkeergarage, treinstation voor de deur, en n supermarktje met bier beneden bij de lift. Twee slaapkamers, klein woonkamertje/keukentje, balkonnetje, airconditioning - DOEN. 

Het enige nadeeltje dat ik zag was dat "het wel n flinke schoonmaakbeurt verdiende" (wat heel wat zegt, als het mij al opvalt), ik toch wel graag een warme douche wilde hebben, en n nieuwe bank. Geen probleem, die laatste twee zou geregeld worden voordat ik er na de kerstvakantie in zou trekken, en schoonmaken verleer je niet na 5 jaar dat te laten doen (is net als fietsen, zeg maar), dus dat was in de eerste middag gepiept. 

Zal je natuurlijk altijd zien: die dagen dat ik met de huisbaas overlegde was het niet druk op de weg, het ging opeens elke dag supervlot, en het was helder (!!) waardoor je zelfs de vulkanen (Gede, Pangrango en Salak) om Bogor heen de hele weg kon zien, wat het toch wel hele mooie ritjes maakte...

Kwa binnenshuisarchitectuur zijn er nog redelijk ruime mogelijkheden. Maar, simpele ziel die ik ben, ben ik met de basics tevreden: playstation, stereo, koud biertje, stapel gekopieerde DVDs, bed, douche - en laat ik die nu allemaal gewoon hebben :-) Dat uitbouwen tot volledige man-cave komt nog wel.. 

Eerst eens even een beetje de buurt verkennen, nu nog te voet, maar binnenkort met de nieuwe 'brommer' :-). Het gebouw  ligt op de rand van 2 wijken: Menteng en Senen. Menteng is vooral bekend om z'n Nederlandse architectuur (waar mensen dus compleet poep aan hebben en villas verbouwen naar een modernere stijl, ondanks dat het een beschermd cultural heritage gebied is), villas, ambassades, en het feit dat Barrack Obama daar heeft gewoond en op school gezeten.. 
"Nounou-poepoe, vieze patser, met je huis in Bogor en mancave in duurste gebied van Jakarta..." ik hoor het jullie denken, maar Menteng heeft ook een flink groot deel waar de wat minder goed bedeelden wonen (voornamelijk veel geneeskunde studenten, verpleegkundigen en jonge artsen want veel ziekenhuizen in de omgeving), en ik dacht dus dat ik daar woonde, want gecheckt op Googlemaps. 
Blijkt dat dus helemaal niet altijd de volledige waarheid weer te geven *drukt teenage angst conspiracy theories mentaal weer terug naar waar ze horen*, want volgens de postcode ligt het eigenlijk net in Senen. Het dorp Senen was in 1733 door de hollanders gebouwd als lekker rustig en frisse buitenwijk van Batavia, en heette toen "Weltevreden" - pas een tijd later ontdekten ze dat Buitenzorg/Bogor NOG frisser en rustiger was. 
Dat fris en rustig is nu natuurlijk heel ver te zoeken, maar door de laagbouw en kleine straatjes waar iedereen de deuren wagenwijd open heeft en op de veranda/straat leeft, is het dus eigenlijk veel gezelliger om doorheen te lopen dan de kakkineuze villawijken. En omdat dit het enige hoge gebouw is in de omgeving van laagbouw, is het uitzicht redelijk briljant, met als achtergrond de skyline van het financial district en Monas nationaal monument. Als je dan toch in een stad woont,  vind ik hoogbouw voornamelijk mooi om tegenaan te kijken, niet echt om middenin te wonen. 
De wat betere restaurants en uitgaansgelegenheden liggen net iets te ver om te lopen, maar met de nieuwe vespa volgende week heel goed te doen.

En nu stap ik dus 'sochtends voor de deur achterop de brommer bij mn vaste ojek chauffeur, en loop ik na 7minuten door de poorten van het Eijkman Institute. Sweet. sOchtends loop ik meestal niet, want dan kom je echt zeiknat aan, want het is hier heel duidelijk een aantal graden heter dan het koele rustige Bogor..
Ook flink meer polusi, maarja - hebben die longen ook weer iets om mee te spelen nu ik 5 maanden gestopt ben met roken. :-)

'sMiddags loop ik vrolijk van werk in 20 minuutjes door de de laagbouw met z'n kleine straatjes en karretjes met streetfood en fruit, vaak met een hele kudde lokale kids achter me aan, om thuis nog even te zwemmen, en later te genieten van de zonsondergang over de stad. 
Vrijdagmiddag weer terug naar Bogor voor de nodige rust en ontspanning in het weekend, en zondagavond rustig aan de stad weer in. 
Kan allemaal veel slechter.'