Een van de twee (moeilijk verkregen, te dure) flesjes wijn ging mee naar de BBQ bij een collega, flesje 2 bleef angstvallig achter glas staan... Daar moest dus wat aan gedaan worden.. Informatie verzameld over (illegale) verkoop punten in Jakarta, en toen ik toch een visum voor Viet Nam moest ophalen, was dat deel van de missie.Ff over dat visum: het ging weer als vanouds: u heeft niet een brief van iemand uit Vietnam - gaat niet door dus. U moet maar wat regelen... Of.. Ik kan misschien wel wat regelen, maar dan is het wel veel duurder. Ik: "zolang ik een bonnetje krijg is het ok". Nee, het bonnetje is voor de normale kosten, die overige kosten kunnen niet op het bonnetje, wantblablabla.... En dan glimlachen..
En aangezien ik geen zin had in nog een tripje JKK, ging ik maar akkoord - is nog altijd goedkoper dan legaal een vietnam visum in de US regelen..
Maargoed, dat was dus geregeld *dat ik eigenlijk helemaal geen visum nodig had omdat ik nog een business visum had vergeten we maar even, Carola heeft ook een visum nodig - en dus was het nuttig*.
Naar een Chinees winkeltje in de buurt gereden op aanwijzen van de vriendelijk lachende meneer van de ambassade - geen wijn te zien, dus vragen. Ja hoor, een doos werd een klein beetje open gehouden en ik zag flessen, en een lijstje met whisky, vodka, rum, cognac, gin en wijn kwam tevoorschijn.... Mooi hoor, klandestien wijn, whisky en gin kopen, verstopt achter de toonbank.. En de chauffeur maar uitleggen aan de vragende mensen in de winkel: ja, die meneer woont in Bogor, dus die moet even een voorraad inslaan...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten