Beavis

“Twee dagen voor aankomst moet je echt even langs de Quarantaine (Q) op het vliegveld gaan” werd me verteld door Z die me verder heel goed heeft geholpen met het regelen van importpapieren en vergunningen voor Beavis (mijn kat).Ok.. Dus n middagje vrijgenomen, auto met chauffeur gehuurd, en naar JKK samen met Carola. Ging vlot: 1u45min.Bij aankomst Q vriendelijke meneer die me formuliertjes liet invullen, en me uitlegde hoe het zou gaan werken, “……en dan uiteindelijk naar het Q gebouw”. Blijkbaar zag hij aan mn gezicht dat ikdit niet had verwacht (het zenuwtrekje gaf het een beetje weg).. “You do know that the regulations say there is 14 days Q?”. Ja-NEEHEE! Dat was ons niet verteld door het vervoersbedrijf, de Indo ambassade, VWA, KNMVD, of urenlang internet onderzoek..

“we moeten kijken of ze geen hondsdolheid heeft, bloed afnemen, en testen of de vaccinatie heeft gewerkt..” GVD. Rustig blijven. Denk. Lachen – oh? Proberen vrienden te worden. Pochen met je werk en PhD over virussen en vaccinaties. “Is there a ‘fast-service’ for the laboratory tests?? Because I’m willing to pay for that…” (het dichtst dat je bij omkopen kan komen zonder dat ‘echt” te doen.. )Carola zat gelukkig op een bankje achterin de wachtkamer - was wel zo handig, aangezien ik van binnen kookte, maar van buiten vriendelijk moest blijven, zoals zo vaak moet hier... Ik was wel blij dat ze dat begreep..

Twee dagen later stond ik daar weer, ik werd van hot naar her gestuurd, dit was niet iets wat ze daar vaak moeten doen - katten inklaren... Overal werd bedacht hoe ze hier geld aan konden verdienen.. "But WHY do I have to pay x00,000 rupiah?" heb k vaak gezegd, gevolgd door ellenlange berekeningen, die nooit hetzelfde waren, en meestal na navragen op een NOG hoger bedrag uitkwamen.. Had ik nou toch maar een tolk meegenomen..

Na een paar uur kwam het bericht dat Beavis er was. Enigszins tegen de regels in liep ik naar de andere kant van de hangar, waar ze op de grond was achtergelaten. Er was net een tropische regenstorm, met veel regen en onweer - naast al het andere lawaai in de hangar - waardoor ze een beetje paniekerig reageerde, maar ze stond wel droog.. "Gelukkig" duurde de papiermolen heel lang (inclusief belangrijke originele papieren kwijtraken van 'hun' kant), zodat we lang de tijd hadden om "bij te praten". En dat waren de beste uren die ik ooit in een hangar tijdens een regenstorm heb doorgebracht..

Na 5 uur gingen we naar de Q, en kreeg ze haar "superdeluxe" kamer voor de komende dagen... Wederom niet helemaal hoe ik het had gewild, maar daar moeten we hier maar aan wennen.. Net zoals ik ook moet wennen aan het feit dat ik bijvoorbeeld evenveel geld aan het vervoeren en Q van Beavis betaal, als (meer dan) een jaarsalaris voor veel mensen hier... Tegenstrijdige gevoelens, maar ik ben ontzettend blij dat ze er is.

1e foto is eerste dag, 2e foto is na 7 dagen - helemaal relaxed.. maar ondanks connecties, aardig doen etc, moet ze toch nog de quarantaine tijd uitzitten....*omkopen is helaas niet een optie aangezien ik met dezelfde mensen moet gaan werken, en dan juist uitleggen dat omkopen slecht is... - Maandag maar weer eens proberen..*