Thuis...

Zo..er is internet! Er moest vandaag eerst een nieuwe telefoonlijn komen, omdat die verouderd was. 6 verschillende mensen waren ervoor nodig om te bekijken of het mogelijk was. Halsbrekende toeren zijn uit gehaald om de kabel via het dak door te trekken, waarna bleek dat het niet aan de kabel lag, maar aan het modem. Dat allemaal voor een “speedy” internet connectie, zoals men dat hier noemt. Ik kan in ieder geval inmiddels heel goed lauwe thee maken, zoals ze dat hier graag drinken. Maar dan moet je het vooral niet opdrinken, omdat dat dan weer ongemanierd is. Vriendelijk blijven lachen en knikken kan ik ook al heel goed. Zoals jullie begrijpen zitten we dus in het huis wat Joost al had uitgekozen. Ik zal vanmiddag een filmpje maken en op het blog plaatsen.

Vorige week donderdag zijn we dus verhuisd van hotel naar dit huis. We hebben ’s ochtend de eigenaar ontmoet en gevraagd of we dingen konden veranderen in het huis. “What you want”, werd er gezegd. Zolang het maar een verbetering is. Mooi! We hadden nog een paar kleine dingen die we graag gedaan wilden hebben, zoals het maken van poort en repareren van lekkende kranen. Verder hou ik best van retro, maar de eigenaar heeft er volgens mij een missie van gemaakt om alles er zo uit te laten zien! Ach..oranje is best leuk. Toen we ‘s middags aankwamen met al onze spullen stonden we versteld! Alles was gedaan, zelf het schilderen van de buitenmuur. Nadat we eerst 20 keer het huis door zijn gelopen, waarbij we elkaar zeker 2 keer kwijt zijn geraakt , hebben we heel lui een pizza besteld en een koud biertje open getrokken.

Om 4.30 de volgende morgen werd ik wakker door de imam die het vrijdagochtend gebed deed door de speaker van de minaret. Dan maar weer rondjes lopen door het huis. Joost moest werken en zodoende had ik de hele dag om te wennen en vooral schoon te maken. Ik ben maar begonnen bij de keuken en toen ik daar drie uur later mee klaar was, was ik 2 liter zweet kwijt. Ik wist dat schoonmaken inspannend was, maar bij 30 graden…. Daarna waren de gordijnen aan de beurt. Die waren inmiddels verworden tot een broedplaats van, voor mij nog onbekende, insecten. Het huis heeft een aantal maanden leeg gestaan en zo zag het er ook uit. Aanpakken dus! Het weekend hebben we veel boodschappen gedaan om een basisvoorraad aan te leggen (lees: bier voor Joost) Inmiddels staat er ook een waterkoeler en een 2^e koelkast (wederom voor het bier van Joost;)

Bij het huis woont ook de tuinman: Udin. Aardige man van een jaar of 40, die geen woord Engels spreekt, dus mijn Indonesisch gaat met de dag vooruit. Hij woont in een huisje achter de garage. We hadden met de huisbaas afgesproken dat hij niet binnen zou komen en alleen de tuin en kleine klusjes zou doen. De mensen hier kennen het woord privacy namelijk niet en voor je het weet zit hij op de bank de playboy te lezen. Nou denk ik niet dat hij dat zal doen, want hij is een vroom moslim. Udin heeft dus het hele weekend een beetje rondgehangen buiten en in de garage. Normaal hebben mensen hier ook nog een schoonmaakster, die of bij het huis woont of langskomt. Schoonmaken is namelijk echt iets voor vrouwen. ;) We waren dus van plan om dat te doen, want ik zie mezelf nou niet al die M2 vloer dweilen, laat staan de 3 badkamers schoonmaken (!) Ik zag dat hij zich stierlijk verveelde en heb op een gegeven moment aan hem gevraagd wat hij normaal deed in en om het huis. Nou blijkt dus dat hij altijd heeft schoongemaakt binnen en het eigenlijk niet zag zitten als er een permantu (schoonmaakster) bij kwam. Geregeld dus. Vanaf nu is Udin ook schoonmaak(st)er. Hij dweilt de vloeren, lapt de ramen, maakt de badkamers schoon en geeft de planten binnen water. Het is ontzettend wennen om iemand 6 dagen in de week 11 uur per dag om je heen te hebben die dingen voor je doet. Ik mag niet eens mijn eigen keukenvloer bezemen, dan voelt hij zich beschaamd. ’s Avonds bewaakt hij het huis op een stoeltje in de garage, waarbij hij gehuld gaat in een dikke donzen winterjas en een muts! En dat bij 30 graden. Vrijdag is hij vrij en 1 keer per maand gaat hij naar zijn vrouw en drie kinderen die in de buurt van Bandung wonen, om het geld te brengen. Vanmiddag vroeg hij aan mij: “miss Cralolo no cooking?”. Echt te grappig! “only eat bread?” inderdaad had ik vanmiddag een lekkere (nou ja, lekker?) boterham met pindakaas gegeten. Om me dan ook maar even van mijn goede kant te laten zien had ik een berg pisang goreng gemaakt en hem er ook wat gegeven. “Udin like”, was het antwoord. Zo.. is dat misverstand ook weer uit de weg geruimd.

Gisteren ben ik met Udin door de tuin gelopen en heeft hij mij aangewezen wat voor planten en bomen we daar hebben. Voor mij is namelijk alles plant, met of zonder bloem. We hebben in de achtertuin een papaja, sirsak en een mangoboom en in de voortuin een rambutan en een cacao boom. Verder staan en jasmijn, orchideeën, sierbananen en peperplanten. Ik ben gelijk maar op zoek gegaan naar een plantenboek, zodat niet alles meer gewoon plant heet.

Over een week of twee komen onze spullen aan en kunnen we een housewarming geven. De collega’s van Joost hebben al een aantal keer gevraagd wanneer dat is. Zal ik maar veel slappe, lauwe thee gaan maken, denk ik. Gelukkig heb ik Nederlandse vlaggetjes gekregen bij mijn afscheid dus daar hoef ik niet meer naar op zoek. Het huis voelt goed. De buurt is geweldig. Je kunt op elke hoek van de straat iets te eten halen, voor 50 cent en het fruit pluk je gewoon uit de tuin. Voor de wijk stopt busje nummer 5 die je naar de markt, shopping mall(!) en botanische tuin brengt. Langzaam maar zeker leer ik de stad kennen en kom ik elke dag iets te weten over de cultuur. Volgende week maar eens op zoek naar een lerares Bahasa Indonesisch. Zodat ik binnenkort zonder taalfouten kan afdingen op de markt. Dus i.p.v. 50 cent voor een tros bananen, 30 cent betalen. Ja… ik ben en blijf een Hollander!