Er is een tijd van komen en van gaan. Vandaag mijn laatste dag op het werk. Wederom te laat kwam ik met 4 grote taarten de afdeling op en kon gelijk aan de slag. Er waren twee collega's ziek geworden die morgen, dus de dagdienst had het druk.
Ik werd meteen op de shockroom gezet waar een erg benauwde man zou arriveren. Gelukkig werkte ik met mijn favoriete dokter, dat maakte het leed van de gemiste taart een stuk lichter :) Na een uur of twee was de man redelijk gestabiliseerd en waren de taarten al aardig aangegeten. Zoals dat gaat op een afdeling als de spoedeisende hulp, is er niet echt tijd om met z'n allen koffie te gaan drinken. Dat heeft ook zo z'n voordelen, in dit geval. Wordt je weer emotioneel enzo... moeten we niet hebben..
Ruim vier jaar geleden kwam ik in Amsterdam wonen en werken. Ik dacht dat ik al heel wat mee had gemaakt, maar ik stond soms flink met mijn oren te klapperen. Ja, zie maar eens je lach in te houden als er een man bij je komt en, al staande, verteld wat de reden is dat hij niet meer kan zitten. Dat je af en toe heel goed moet nadenken of je iemand met meneer of mevrouw aanspreekt. Hoeveel kralen en ander klein spul ik uit oren en neuzen heb gepeutert kan ik niet meer tellen. De nachtdiensten in het weekend, waar het gemiddelde alcohol percentage mij allang fataal zou zijn geworden. Maar gelukkig ben ik ook een stuk wijzer geworden over de soorten drugs die er zijn en vooral in welke combinatie die genomen moeten worden, voor het beste resultaat. (of juist het meest slechte resultaat)
Kortom.. Ik heb veel geleerd en ben niet meer het "meisje uit de polder" zoals mijn werkbegeleider mij in het begin noemde.
7 opmerkingen:
We zijn trots op je!
Jullie zullen het samen wel redden in Indionesië.
dikke kus van ons allebei
Lieve Carola na een emotioneel afscheid ben ik toch een beetje jaloers op jullie. Het gaat voor jullie spannend en leuk worden, geniet ervan. Ik zie je in bogor of bali tot mails Liefs Jannelies
Lieve Carola,
Natuurlijk had Joost een link moeten maken naar het "kleine meisje uit de polder", maar hij is zich ongetwijfeld niet bewust van het bestaan van dit liedje:
http://www.muzikum.eu/artist.php?artist_id=479&mode=lyric&lyric_id=11333
Daarom maar een actie van z'n vader, weliswaar een 1946-benadering.
Lieve groet
Dag zus!
Lijkt me echt wel vreemd zo een laatste dag.... veel aan je gedacht hoor! Ze zullen je zeker en vast missen daar.
En super leuk die Blog! Is zo een beetje stalken maar het mag nu!
x
Hoi lieve Carola,
Wat gaat dat snel zeg! Je laatste dienst op de SEH is al weer achter de rug. Als nieuwe (al weer ex-) collega heb ik jammer genoeg veel te weinig met je samengewerkt! Ik had je graag beter willen leren kennen. Het is niet anders... c'est la vie.
Meid, ik zeg je waarschijnlijk nog even persoonlijk 'goodbye' op 15 februari in East of Eden.
Heel dapper en vooral leuk wat jij en Joost allemaal hebben ondernomen en nog gaan ondernemen! Ik wens jullie heel veel geluk en plezier in Indonesie. Ik ga zeker af en toe even langs deze site surfen!
Veel groetjes,
Judith T.
Hallo lieve dochter.
Als ik naar operatie's kijk op de TV dan kijk ik altijd de andere kant op als er bloed gaat vloeien. En jij hebt dat geweldige vak gekozen om de mensen met gezondheidsproblemen te helpen, ook als er bloed vloeit. Ik vind dat heel knap van jou. Je hebt veel geleerd bij het OLVG en diverse collega's zijn vrienden geworden. Dat geeft een sterke basis voor jullie verdere toekomst samen in Indonesië.
Jouw trotse vader
dat gaat SBS6 kijkcijfers kosten!!
je bent de beste...
Een reactie posten