"het huis" op de vogelvangsite

Afgelopen week was leuk. Met Martin, Mikhail en onze dierenarts van landelijk dep. animal health (DAH) Hanoi (en tevens tolk) naar de provincie Ben Tre (spreek uit: ben che..). We hebben nu dus de minister, landelijk DAH, landelijk laboratorium, regional DAH, regional laboratorium, regional ambtenaren, provincieel DAH, provinciele ambtenaren, district subDAH, district ambtenaren, en chairman van de communes waar we willen samplen gehad. Er wordt van boven naar beneden gewerkt, en bij iedere stap komt een afgevaardigde van de hogere instantie mee, of beter meerdere afgevaardigden. Best een volle auto aan het eind van de dag... (al kunnen we maar max 2 kantoren per dag bezoeken, omdat die meetings echt lang duren, en met allerlei formaliteiten gepaard gaan, waaronder thee drinken en een groot aantal officiele brieven, met stempels en zegels enzo. Fantastisch - dat communisme. Alles moet officieel genoteerd worden, werkschemas ver vantevoren ingeleverd (die ze dan niet hebben gelezen als je ze ontmoet, en het is toch al niet mijn favoriete bezigheid- schemas maken..), en ondanks dat iedereen 'very busy' is, en je dankbaar mag zijn dat je mensen kan spreken, word je op de voet gevolgd door een legertje ambtenaren. Idere keer als ik het hierover heb met Mikhail zegt ie: “It’s just like home” – komt wel goed uit dat hij uit Rusland komt..

Halverwege de week ging Martin naar een meeting in Thailand, en de tolk moest ook weg.
Handig
Zo zat ik dus tolkloos in de uithoeken van Vietnamese communes op de eerste dag dat ik in charge was.. Nghia van de subdep DAH sprak gelukkig een heeeeel klein beetje engels, maar het merendeel van de gesprekken gingen mbv tekeningen.. Volgens het werkplan moesten we lokale mensen ontmoeten, en de logistics van een vogelvangoperatie uitwerken in de communes. De twee communes waar ik voornamelijk werk bestaan voornamelijk uit palmbladhuizen, zoutwinningsvelden, rijstvelden, een paar koeien, en oesters/schelpdieren. Mensen van de oystercatchcooperation ontmoeten was belangrijk, aangezioen we graag willen slapen en onze spullen opslaan in hun hutjes op het strand. Nou blijkt dat gepaard te gaan met grote hoeveelheden zelfgestookte drank, en nog meer overheerlijk eten.. Maarja, we zijn wel vrienden geworden met de chairmen van de cooperations in de 2 communes, en dat die ene chairman licht aangeschoten met Mikhail achterop z'n brommer de rivier in reed zullen we maar gewoon vergeten...

Trouwens: ondertussen ben ik ook niet meer halfvegetarier.. Het speciale gerecht kwam op de tweede dag na veeeeeel 'oesters', andere lekkernijen, en de krab-als speciality voor mij (als guest of honour)...: eenden orgaanvlees. Hart, lever, nier, darmen en maag, en koeienpens. De hele groep zat te kijken wat we hiermee gingen doen, maar we hebben gewoon meteen de chopsticks in die schaal gedaan en het gegeten, waar ze echt buitenproportioneel dankbaar voor waren. DIT was de test. NU waren we vrienden. Nou heeft een gekookte eendendarm de texture van een gemiddelde winterband, dus het was lang plezier tijdens het kauwen - maar het was eigenlijk heel erg lekker.

Oorspronkelijk mochten we niet in het dorp slapen, omdat ze 'niet de goede accomodatie voor ons' hebben. Maar uiteindelijk, nadat ze ons wel ok vinden, en hebben gezien dat we hele lage eisen aan de slaapplek stellen, mogen we eventueel op het strand slapen, of in de mangrove, of onder een dakje bij iemand in het dorp. En das wel zo makkelijk. Een van de problemen is ook dat het strand als nationale grens wordt gezien, en 2 buitenlanders die daar een maand lang elke nacht vogels lopen te vangen vindt men nogal eng/vreemd. Of in ieder geval vreemd genoeg om er zelf niet direct een beslissing over te nemen, waardoor alles uuuren duurt.

En zonder tolk nog langer....